Widzę jak wiele jest postów i przeczytałem ich pewną część. Nie chce się kłócić, a jedynie wyrazić własne zdanie. Ten film jest świetny. Jeden z kilku moich ulubionych. Pewnie z przyczyn nawet osobistych. Powolna przemiana bezuczuciowego człowieka w kogoś kto zaczyna pojmować, z przerażeniem, czym są emocje. Przemiana od schematyzmu po niepewność działania. Wynika z tego, że jako istoty posiadające emocje jesteśmy bardziej szczęśliwi i mamy poczucie wolności niż ktoś kto ma zapewnione miejsce w społeczeństwie idealnym.

Sceny walki są fajne. Kilka dobrych pomysłów, które są w tle i trzeba je po prostu wyłapać i wczuć się w rolę głównego bohatera. Postać nie jest taki prostolinijna jak w matrixie. Jest bardziej złożona, a główne myśli nie są podane jak na tacy tylko dają też do myślenia. Jest to jeden z tych filmów gdzie akcja jest potrzeba ale jest w tle lub dla podkreślenia fabuły. Najmocniejsze akcje z matrixa to strzelaniny i bijatyki. Tutaj również ale więcej jest zagrań emocjonalnych, takich jak scena z wystrzeliwaniem psów. Nie wiedząc czemu, główny bohater chce chronić małego (słodkiego ;P ) psa. Jest to głupie postępowanie i ryzykowne ale po prostu wiedział w tym momencie, że jego zabicie jest "złe" i "coś trzeba z tym zrobić".

Sama wątek istnienia takiego państwa z "wielkim bratem" był poruszany już wiele razy w książkach, a i było kilka osób które chciały urzeczywistnić marzenie o takim świecie. Więc czemu fabuła jest głupia?

Krótko -> jest w pierwszej mojej dziesiątce najleprzych filmów jakie oglądałem.