Europa, pierwsze miesiące po II wojnie światowej. Młody Amerykanin przybywa do Niemiec, ojczyzny swych przodków, by pomóc ludziom skrzywdzonym przez wojnę. Zostaje konduktorem pociągów ekspresowych, kocha się w córce swego szefa. Ten jednak był związany z faszystami.

Świat powojennych Niemiec, będących bolesnym centrum Europy, oglądamy oczami młodego idealisty, może naiwnego, a może po prostu nie znającego mrocznych zakamarków europejskiej duszy ani okropności II wojny światowej . Dlaczego właśnie Niemcy? Bo jak mówi reżyser "Mam obsesję na punkcie Niemiec. Dla Danii to bardzo duży sąsiad. Niemcy są symbolem. To jest Europa. Niemieckie społeczeństwo zawsze przejawiało najbardziej skrajne postawy co do charakteru i relacji między jednostkami, jak i stosunku do innych krajów". Tyle von Trier.

Idealistyczny, patrzący z punktu widzenia odległej geograficznie i mentalnie Ameryki Leopold Kessler musi odnaleźć się w świecie, którego i tak nie będzie mógł zrozumieć. Patrzy nie widząc. Jest jak w hipnotycznym transie, ale ten trans nie pozwoli mu na spenetrowanie pokładów podświadomości tego kraju i żyjących w nim ludzi, strąconych z piedestału panów świata do roli niewolników pewnych siebie aliantów popijających colę.

Symbolicznym Amerykaninem, stereotypem złego Amerykanina, jest pułkownik Harris, w którego wcielił się Eddie Constantin, "etatowy" odtwórca ludzi zza oceanu w europejskich filmach. Leo coraz bardziej osuwa się na dno, pochłaniają go kolejne kręgi piekła. Staje się marionetką. Tak naprawdę niewiele zależy od niego. Wszedł go gry nie znając jej zasad. Jego miłość do Niemiec, Europy próbującej odrodzić się z koszmaru wojny pozostaje nieodwzajemniona. W filmie panuje charakterystyczna dla prozy Franza Kafki absurdalna atmosfera zagrożenia i bezsilności wobec wszechmocnych sił. Trier w jednym z wywiadów powiedział, że chciał zrealizować "Amerykę" Kafki a rebours.

Umieszczenie "obcego" w chorym, wynaturzonym przez wojnę świecie, daje von Trierowi możliwość obserwowania swoich bohaterów jak preparatów doświadczalnych pod szkłem laboratoryjnym. Zachowania kontrastujące z oczekiwaniami i przyzwyczajeniami Leo nabierają, prawem kontrastu , szczególnej intensywności. Zabieg ten jest często wykorzystywany tak w literaturze jak i w filmie. Przykłady można mnożyć. Począwszy od bliskich nam wypadów młodopolskich artystów w świat podkrakowskiego chłopstwa, przez wyprawy konkwistadorów na dziewicze ziemie Indian, aż po eksplorację egzotycznego i hermetycznego dla europejskiej kultury świata azjatyckiego.

Leopold Kessler (Jean-Marc Barr), młody Niemiec wychowany w USA, przybywa tuż po zakończeniu wojny do Niemiec, by - jak sam wyznaje - swoją pracą zrobić coś dobrego dla tego poniżonego kraju. Jego stryj pracuje na kolei, więc pomaga Leo znaleźć pracę w Zentropie. Firma ta niegdyś słynęła z najwygodniejszych pociągów, podczas wojny przewoziła transporty więźniów do obozów koncentracyjnych, po wojnie zaś, mimo zniszczeń, nadal była przedmiotem specjalnego zainteresowania władzy - tym razem aliantów, pragnących odbudowy sieci kolei w okupowanych Niemczech.Leo zostaje pomocnikiem konduktora wagonu sypialnego pierwszej klasy. Wraz ze stryjem przemierza wzdłuż i wszerz Niemcy zanurzone w powojenną noc. Ruiny, tłumy przesiedleńców, wszechobecne patrole MP, głód, brak opału, denazyfikacja, nienawiść i akcje Werwolfu, beznadziejna, skazana na niepowodzenie walka tych, którzy wolą zginąć, niż uznać się za pokonanych. To Europa i Niemcy Anno Domini 1945. W samym środku tego chaosu znalazł się Leo - romantyczny pięknoduch, wierzący w ideę naprawy świata nawet po tak strasznym kataklizmie jak II wojna. Już podczas pierwszej podróży służbowej poznaje piękną Katharinę (Barbara Sukowa), córkę właściciela Zentropy. Wkrótce zostaną kochankami i pobiorą się. Będą próbowali budować nową rzeczywistość. Jednak nie tak łatwo jest przezwyciężyć przeszłość. Katharina należy do Werwolfu, to jej anonimy popychają ojca do samobójstwa. Jej towarzysze chcą wykorzystać Lea do dokonania zamachu na ekspres, twierdząc, że porwali jego żonę i tylko wysadzenie pociągu w powietrze może uratować jej życie. Leo instaluje bombę, ale w ostatniej chwili wraca, by jednak jej nie detonować. Okazuje się, że MP aresztowało Katharinę, żona wyznaje Leo prawdę - był tylko zabawką w ręku "wilkołaków". Pociąg musi wylecieć w powietrze, musi dokonać się los Europy, poprzez oczyszczenie w ogniu. A ludzie, którzy jadą pociągiem? - pyta Leo. Oni przeżyli wojnę - mordowali i zdradzali setki razy, by zachować życie - odpowiada Katharina, która nie wierzy w możliwość odnowy narodu i kraju. W końcu Leo wysadzi swój ekspres Europa na moście i - uwięziony w zakratowanym przedziale - zatonie wraz z nim. Werdykt von Triera jest surowy - nie da się niczego naprawić, los musi się dopełnić, zapłatą za krzywdę jest krzywda.
Źródło: Gutek-film

Leopold Kessler zostaje pomocnikiem konduktora wagonu sypialnego pierwszej klasy. Wraz ze stryjem przemierza wzdłuż i wszerz Niemcy zanużone w powojenną noc. Ruiny, tłumy przsiedlńców, wszechobecne patrole MP, głód, brak opału, denazyfikacja, nienawiść i akcje Wehrwolfu, beznadziejna, skazana na niepowodzenie walka tych, którzy wolą zginąć niż uznać się za pokonanych. To Europa i Niemcy Anno Domini 1945. W samym środku tego chaosu znalazł się Leo - młody Niemiec wychowany w USA, romantyczny pięknoduch, wierzący w ideę naprawy świata nawet po tak strasznym kataklizmie, jak II wojna.
Już podczas pierwszej podróży służbowej poznaje piękną Katharinę, córkę właściciela Zentropy. Wkrótce zostają kochankami i pobierają się. Będą próbowali budować nową rzeczywistość. Jednak nie tak łatwo jest przezwyciężyć przeszłość. Ostateczny werdykt von Triera jest surowy - nie da się niczego naprawić, los musi się dopełnić, zapłatą za krzywdę jest krzywda.
Dopełnienie "trylogii europejskiej" Larsa von Triera.

Koniec II wojny światowej. Leopold Kessler, młody Amerykanin o niemieckich korzeniach, przybywa do ojczyzny przodków. Przypadkowo poznaje Katharinę, córkę właściciela spółki kolejowej Maxa Hartmanna, w której jest konduktorem. Dziewczyna uwodzi go i zaprasza na kolację do domu. Tam chłopak poznaje Amerykanina, pułkownika Harrisa, z którym przyjaźni się Hartmann. Harris usiłuje zwerbować Leopolda do walki z "wilkołakami", organizatorami akcji sabotażowych i zamachów przeciwko aliantom. Mimo woli Leo zostaje wciągnięty w rozgrywkę polityczną.

Głównym bohaterem "Europy" jest Amerykanin niemieckiego pochodzenia - Leonard Kessler (Jean-Marc Barr). Przybywa on po zakończeniu wojny do Franfurtu i podejmuje tam pracę konduktora nocnego pociągu. W ten sposób chce spłacić dług wobec ojczyzny przodków. Idealistyczne poglądy chłopaka wplątują go w trudne sytuacje, konieczne jest dokonanie trudnych wyborów. Z jednej strony amerykański pułkownik oczekuje od niego "ochronny" przed niemieckim terrorem, z drugiej Niemka-właścicielka kolei nawiązuje z nim niebezinteresowny romans. Powojenna Europa pełna jest brutalności, manipulacji i intryg.