Druga część marsylskiej trylogii Marcela Pagnola. Akcja rozpoczyna się równo z końcem poprzedniej części - Marius wypływa w daleki świat, Fanny zostaje w Marsylii. Dalej zaleca się do niej stary Panisse. Po czasie okazuje się, że kobieta jest w ciąży (z Mariusem) - mówi o tym petentowi, który, z uwagi na to, że zawsze pragnął dziedzica, i tak nie wstydzi się wziąć Fanny za żonę. Wszystko idzie jak po maśle, rodzi się piękny syn do czasu, aż po latach nagle powraca Marius, który odkrywając prawdę, domaga się swoich ojcowskich praw...

W tej części pogłębiono portrety psychologiczne bohaterów, nadając im więcej ciekawej, wewnętrznej złożoności - co działa filmowi na plus. Sytuacja Fanny, jako kobiety brzemiennej i zarazem niezamężnej stanowi oś problematyczną - ograniczony został humor, jako nieskazany wobec wzmożonej dramaturgii jej sytuacji. Pod koniec pojawia się trochę zbyt duża ckliwość i emfaza - chociażby w groteskowości poświęcenia Panisse'a czy zapowiedziach wiecznego uczucia między Fanny a Mariusem, lecz finalnie film unika banału i kończy się w sposób satysfakcjonujący. Dobra kontynuacja