"Fast Food Nation" to kolejna produkcja zrealizowana zgodnie z niezwykle popularną metodą rozbicia historii na wielowątkową, wielonarracyjną opowieść. Zgodnie z nią obserwujemy losy bohaterów pochodzących z różnych środowisk, a nawet krajów, którzy pozornie nie mają ze sobą nic wspólnego, a w rzeczywistości coś ich jednak łączy. Już na tym polu pojawiają się problemy. Brak jest zrównoważenia poszczególnych wątków. Postaci pojawiają się i znikają i nie dotyczy to tylko ról drugoplanowych czy epizodycznych. Linklater z trudem żongluje wszystkimi minibiografiami z konieczności lub wyboru nieregularnie rozkładając akcenty, przez co całość powoli lecz nieubłaganie rozpada się.
Jednak większym problemem filmu jest jego wydźwięk. W założeniu miał to być film "społecznie zaangażowany", wyszła z tego mierna propagandówka. Połowa postaci to bohaterowie papierowi, jednowymiarowi, których jedynym sensem pojawienia się w filmie jest wypowiedzenie kilku cynicznych lub idealistycznych komunałów. Zamiast artystycznej mozaiki, która zmuszałaby do myślenia, dostajemy łopatologiczną pogadankę czy tez wykład na temat słabości amerykańskiego społeczeństwa. Nudne to i nieprzekonywujące i czyni olbrzymią szkodę całemu filmowi. "Fast Food Nation" w żaden sposób nie może się równać z chociażby "Crash", nawet izraelski "Taki piękny kraj" ma więcej sensu niż ta produkcja. Dzięki kilku wątkom i aktorom nie jest to film porażka, nie ulega jednak dla mnie wątpliwości, że jest to film jedynie przeciętny, pozbawiony większości wartości odżywczych... chciałem powiedzieć artystycznych.