Trzecia i ostatnia część cyklu "Figury niemożliwe i inne historie" ukazuje bohaterkę kroczącą przez opustoszałe miasto. Niemal identyczne biurowce, monumentalne pomniki i ciągnące się w nieskończoność puste ulice tworzą labirynt złożony z figur i geometrycznych kształtów. Wszystko jest tu z pozoru rytmiczne i poukładane, a jednak sklepy straszą pustkami, gdzieś w tle skrzypi zniszczona sygnalizacja świetlna, na peronie zostały tylko podwiewane przez wiatr śmieci. Miasto nas pochłania, przeraża i budzi niepokój – i tylko zmarszczki na twarzach bohaterów przypominają, że kiedyś tętniło tu życie. Hipnotyczna wizja apokalipsy.

Po wielkiej eksplozji w wyludnionym mieście pozostało tylko stare małżeństwo. Kobieta włóczy się mozolnie po pustych ulicach. Mija posągi jakichś nieistotnych i dawno zapomnianych zwycięstw. W witrynach sklepowych widzi porzucone i martwe manekiny. W krótkich retrospekcjach poznajemy tych, którzy już nigdy nie powrócą do miasta. Film Marty Pajek to postapokaliptyczny portret świata, w którym człowiek i jego istnienie nie znaczą więcej niż ułamek sekundy. Film jest brakującą częścią trylogii "Figury niemożliwe i inne historie".