Akcja filmu rozgrywa się w połowie XIX wieku. Ada, młoda, niezamożna panna z dzieckiem, opuszcza rodzinną Szkocję. Wyrusza wraz z dziewięcioletnią córeczką Florą do nowozelandzkiego buszu, taszcząc ze sobą tytułowy instrument. Kobieta ma się spotkać z mężem, którego nigdy przedtem nie widziała, ponieważ ślub został zawarty na odległość. Ada jest niemową od szóstego roku życia. Swoje uczucia wyraża za pomocą gestów, spojrzeń, a także - muzyki. Kiedy mąż Ady stanowczo odmawia przetransportowania instrumentu przez busz, nieokrzesany, dziki sąsiad Baines zabiera go do siebie. Panowie dobijają targu: Ada nauczy Bainesa grać, a ten odstąpi od kawałka ziemi, na którym mieszka. Kobieta zaczyna regularnie przebywać w jego domu. Wzajemna pasja do muzyki czyni z nich parę romantycznych kochanków. Jak zachowa się zdradzony mąż Ady?

Ada to niepozorna, zamknięta w sobie kobieta. Jest panną z dzieckiem, którą ojciec "korespondencyjnie wydał za mąż za plantatora w Nowej Zelandii. Ada odbywa więc daleką podróż z Anglii na drugi koniec świata razem z dziewięcioletnią córką oraz stosem bagaży i pojawia się pewnego dnia na wyludnionej nieprzyjaznej plaży. Z przywiezionych rzeczy najważniejszy jest dla niej fortepian, ale mąż tego nie rozumie i odmawia zabrania go w głąb buszu. Ada dobija targu z sąsiadem, który obiecuje oddać instrument w zamian za lekcje gry. Nie o muzykę mu jednak chodzi...

Jest połowa XIX wieku, w życiu niemej kobiety - Ady zachodzą zmiany mające wpływ na jej dalsze życie. Wraz z córką Florą, opuszcza rodzinną Szkocję, by zamieszkać u boku przyszłego męża, w Nowej Zelandii. Niestety ta daleka wyprawa nie jest dla niej niczym miłym, podobnie jak stosunki z jej nowym mężem - Stewartem. Ada cierpi męki, kiedy dowiaduje się, że jej ukochany fortepian, przywieziony ze Szkocji, został sprzedany sąsiadowi - Georgowi. Kobieta znajduje sposób na odzyskanie instrumentu, jednak szybko okazuje się, że ta metoda prowadzi ją do skrajnie dwuznacznej sytuacji.

Główna bohaterka Ada McGrath, w dzieciństwie nagle zaniemówiła. Jako uboga Szkotka z nieślubnym dzieckiem poślubia "korespondencyjnie" kolonistę żyjącego w nowozelandzkiej głuszy. Muzyka jest dla niej jedyną możliwością więzi ze światem i wyrażenia swoich uczyć. Fortepian jest dla niej najbliższym przyjacielem i powiernikiem, wiec gdy po przybyciu do Nowej Zelandii, nowopoślubiony mąż pozostawia go na plaży, popada w ciężką depresję. Kupuje go George Baines, rodak Ady zadomowiony wśród Maorysów, który zawiera z nią umowę, iż odda jej fortepian w zamian za lekcje. Bainesowi nie chodzi jednak o muzykę, pożąda Ady. Tak rodzi się głęboki związek emocjonalny dwojga samotnych ludzi. Kiedy mąż odkrywa zdradę, w przypływie szału odcina jej palec siekierą. Jednak wobec swojej bezsilności w obliczu siły miłości Ady do Bainesa pozwala im razem odejść.
Wielki film o dojrzewaniu do miłości, zilustrowany rozszalałą, fortepianową muzyką Michaela Nymana. Jane Campion wyraźnie stylizuje Fortepian na dzieło romantyczne, gwałtowne, w którym dzika przyroda wydaje się zarażać swoją żywiołowością otoczonych przez nią ludzi.

Ada McGrath (Holly Hunter) wraz ze swoją córką Florą wyrusza (Anna Paquin) do Nowej Zelandii, gdzie mieszka jej przyszły mąż. Zabiera ze sobą fortepian, który jest dla niej jedynym łącznikiem za światem - kobieta jest bowiem niemową. Jej małżonek (Sam Neill) nie dzieli jednak tej muzycznej pasji i nie pochwala jej zainteresowań - do tego stopnia, że instrument wkrótce staje się własnością George'a Bainesa (Harvey Keitel), sąsiada pary, którego Ada nie cierpi. Kobieta chce za wszelką cenę wykupić ukochany fortepian. W zamian za odzyskanie go zgadza się udzielać Bainesowi lekcji gry na nim. Pomiędzy nimi rodzi się uczucie.