Ten film był dla dzieci od 12 lat czytałam przy rezerwacji w kinie. Zgadzam się co do 3D :)

Dobre kino familijne jest dla wszystkich (stąd nazwa). To kino wielowymiarowe i wielowarstwowe. Takie filmy są od lat 5 do 105;).
"Frankenweenie" w moim odczuciu nie jest filmem dla wszystkich. Obawiam się, że został stworzony głównie dla... Tima Burtona ;)

Gdy kupowałam w internecie bilety. To na stronce Heliosa było napisane, że film jest od 12 lat. Chciał byś by po obejrzeniu tego filmu twoje dziecko (to tylko przykład) zaczęło płakać że chce byś ożywił mu jego zwierzątko?

PS. Merida Waleczna to super film!!!

Zero emocji i wzruszeń? "Banalny i wyprany z emocji film" ??? Zupełnie się nie zgadzam z tą opinią. Przepłakałam chyba połowę filmu i uważam go za jeden z lepszych obrazów Burtona.

Każdy ma prawo do własnych opinii. No i do własnych wzruszeń;)
Dla mnie "Frankenweenie" jest bezbarwny. Zarówno w kolorystyce jak i w emocjach. Być może istotna tego przyczyną jest słabo rozrysowane relacje między chłopcem i jego pupilem? A przecież przyjaźń jest tu kluczem i fundamentem w tej historii. To właśnie silna więź łącząca bohaterów uwiarygadnia i nadaje sens całości.
Po za tym zabrakło mi dowcipu. A konkretnie tej specyficznej mieszanki humoru i wzruszenia z którego słyną choćby produkcje Pixara (z wyjątkiem "Meridy" rzecz jasna).
Przede wszystkim jednak zabrakło mi w tym filmie PRAWDY. Tego rodzaju prawdy którą dostrzegłem w takich filmach jak "Iluzjonista", "Opowieść Wigilijna", "Toy Story", "Ratatuj" czy "Odlot".

Humoru zabrakło? Burton nie porusza się na takich płaszczyznach humorystycznych jak właśnie zazwyczaj bezbarwne pod tym względem filmy Pixara, Kluczem w filmie jest cytowanie klasyki horroru jak z takich bardziej oczywistych "Frankenstein", a z mniej oczywistych "Ptaki". Burton nie postawił na oczywistość. Krytykuje w filmie ociemniałość małomiasteczkowych społeczności, a także pochwała nauki.

Ja już na trailerze płakałam...

ZGADZAM SIĘ W 1000% z robinson777 , Spodziewałam się czegoś DUŻO bardziej pobudzającego umysł. Stanowczo nie zaspokoił mnie ten film, a wręcz przyniósł niesmaczny niedosyt i ogromne odliczanie kiedy to już zakończy się ten 'głupi' seans w kinie.., ehhh.. a tak bardzo cenię Burtona twórczość. To W OGÓLE do mnie nie przemówiło, a wręcz ogłupiało w czasie oglądania. Przesadna bzdura i głupota, zwłaszcza na koniec, przy ożywianiu żółwia, szczura, nietoperza (sorry haha - koto-nietoperza) itd.

Dla samego kotka warto zobaczyc. Ciekawy, inny z dobra muzyka. Moze 13 oskarow nie zdobedzie ale w klasie animacji to mistrzostwo. I mial kilka smiesznych scen. Zobaczcie cmetarz zwierzat i te nagrobki. Ptaszek z zadartymi nozkami rozbawil cale kino.

Zero emocji i wzruszeń? Ja się wzruszyłam. Jakiś nieczuły jesteś widocznie.

Oj tam, oj tam zaraz nieczuły. Bywam czuły o ile... coś poczuję. A jak mnie coś poruszy to potrafię się i wzruszyć;)
Uważam zresztą, że nie ma ludzi niewrażliwych są jedynie filmy które nie wzbudzają emocji. Jak "Frankenweenie" właśnie. Takie jest przynajmniej moje zdanie.

P.S. A może to Ty jesteś jakaś nadwrażliwa widocznie? ;) Pozdrawiam i życzę Wesołych (i filmowych) Świąt ;-)

Biorąc pod uwagę aktualną średnią ocenę to nie ja odbiegam od normy. Pozdrawiam :)

Stanę w obronie Twojej opinii. Piszesz, że finał Ci się podobał, szkoda tylko, że akurat zakończenia Barton nie zmienił w ogóle w porównaniu z poprzednią wersją. Remake różni się właściwie przede wszystkim ożywianiem kolejnych zwierząt, co akurat bardzo mi się podobało, bo fajnie było wyłapywać te wszystkie nawiązania do starych filmów. Postacie nie zostały wcale pogłębione psychologicznie, wiem o nich tyle samo, co z poprzedniej wersji. W ogóle to na przykład można było rozbudować wątek takiej Elsy czy właścicielki kota. Miałem wrażenie, że większość postaci w ogóle nie wchodzi ze sobą w prawie żadne relacje (nie licząc chytrych chłopców). No i po raz kolejny wątek z Edwarda: dziwak kontra pół miasteczka przedstawione jako motłoch...
Animacja faktycznie świetna, ale humor był bardzo zachowawczy (wszak film ze stajni Disneya) w porównaniu choćby z ostatnim naprawdę udanym filmem Burtona, jakim była Gnijąca Panna Młoda. Do tej pory Burton powielał jedynie swoje schematy, teraz powtarza niemal całe swoje filmy.