Pomimo tego, iż film był kręcony niejako na faktach, to nie daję wiary w większość z tego co obejrzałem. Narracja zbyt dokładnie wpisuje się, w moim mniemaniu, w kanon kina komercyjnego. Skłonny jestem posunąć się nawet do stwierdzenia, iż poza bohaterami i tematem przewodnim (wywiad) cała reszta została całkowicie zmyślona. I niebyło by w tym nic złego czy nadzwyczajnego gdyby nie fakt, że rozwinięcie akcji, to wzorcowy przykład Hollywoodzkiej komercji: sympatyczny (acz niedoceniony) główny bohater postanawia zmierzyć się z silniejszym przeciwnikiem i nikt nie chce go w swoich zamiarach wesprzeć... (oczywiście pojawia się piękna kobieta by umilać nam seans). Pomimo wszystkich przeciwności bohater dociera jednak do celu... Z początku otrzymuje spore cięgi by jednak w finałowym starciu w pięknym stylu rozłożyć przeciwnika na łopatki. Nasz bohater jest honorowy i ostatecznie brata się z wrogiem... Mniej więcej tak ta ograna konwencja wygląda (pomimo iż ją troszkę przejaskrawiłem i uprościłem;). Nie czepiałbym się tak bardzo gdyby nie zachwyty, które zewsząd słyszę (podobnie jak ze "Slumdogiem") według mnie o wiele przesadzone.

Film obejrzeć można dla gry aktorskiej (szczególnie dwóch oponentów) oraz warto przyjrzeć się sile telewizji a szerzej mediów. Wydaje mi się, iż potencjał tego tematu nie został do końca wykorzystany jednak to co obserwujemy może skłaniać do zastanowienia. Jak dla mnie ten film to zdecydowanie wiele hałasu o nic. Taki przeciętny średniak;) i tyle.