Szedłem do kina z baaaardzo mieszanymi uczuciami. Jako ćwierć-kibol (kilkanaście lat meczów "w domu", kilkanaście wyjazdów zaliczone) bardzo obawiałem się albo bezmyślnej rąbaniny a'la Vega albo stereotypowego i tandetnego aż do bólu podejścia (dobry policjant vs. zły i głupi kibol). A wszystko to ze sztywnymi dialogami (które możesz ledwo dosłyszeć) i sztywną gra aktorską pseudotwardzieli. No bo kto to widział w roli kibola-gangusa Cezarego Barykę vel. Damięckiego?! To tak jak by huliganem miał zostać Frodo z Władcy Pierścieni! Na szczęście BARDZO pozytywnie się rozczarowałem. O ile Frodo w roli huligana (Green Street Hoologans GSH) autentycznie irytował, to Damięcki zagrał psycho-huligano-gangusa rewelacyjnie! Zresztą nie tylko on. W filmie aż roi się od karków-aktorów-naturszczykow (skąd oni ich wzięli?!), którzy zagrali swoje role bardzo naturalnie i realistycznie. Podobnie dialogi - naturalne, realistyczne, z humorem. Fabuła bez słodkiego, czy tandetnego kliszowego podejścia. Z ekranu aż kapało realizmem i pod tym względem przesłodzony, cukierkowy GSH (dalej wg. mnie niezłe kino) mu do pięt nie dorastał. Tak jak w rzeczywistości mielismy tu i honorowych kiboli-rycerzy, i niehonorowych kiboli-patusów, i kiboli-gangusów i wszelkie możliwe mieszanki. Co mi się mniej podobało? Film miał krótkie momenty dłużyzny, nie do końca mogłem się też przekonać do głównego bohatera... Jego gra aktorska wydawała mi się momentami nieco sztuczna i... drewniana? Nie zmienia to mojego ogólnego, bardzo pozytywnego odbioru tego filmu. Zdecydowanie warto obejrzeć w kinie.