Widziałem i czekam na możliwość oceny, która waha się między 3 a 5. Generalnie w tym filmie jest obecny potencjał, który został zwalony na kilku poziomach. Jeśli kogoś interesuje mordobicie i niewyszukany humor dla prymitywów, to może sobie obejrzeć i to koniecznie w kinie, bo tam się to mordobicie dobrze sprawdza. Reszta to niestety produkcja średnich lotów. Świat pseudokibiców przerysowany na maxa i mocno niewiarygodny. Nie wierzę w to, że taki król kiboli mógłby rzeczywiście zaistnieć. To jakaś wydumana pokraka, choć Damięcki stara się mocno, nie jest w stanie przekroczyć absurdalności swojego bohatera. Kiepsko nim wyreżyserowano. To samo, jeśli chodzi o Sebastiana Stankiewicza i jego błazeńską postać, która jest w tym filmie chyba tylko po to, aby było zabawnie. Wyszło żałośnie. Z aktorów na plus to policjanci z drugiego planu. Miły kontrast w porównaniu z tym, co dzieje się na froncie.

Love story zaś to... nie chce mi się o tym gadać. Wolałbym, jakby tego w tym filmie nie było.

I scenariusz ma problemy, bo strasznie dużo elementów ma ta historia, jak gdyby reżyser nie wiedział, co powinien usunąć, a co zostawić. Efekt to kakofonia wątków na wąskiej przestrzeni dwóch godzin z hakiem. Poza tym dialogi, o matko... Pseudokibice to też ludzie, mimo wszystko, a w tym filmie rozmawiają ze sobą jak banda troglodytów. Ech, mogło być kino społecznie zaangażowane, a wyszło takie byle co. Będą węże. Już słyszę, jak syczą...