kończąc recenzję filmowego sezonu Futuramy muszę powiedzieć, że jego ostatnia instalacja okazała się najlepsza! Serio, ta część nareszcie jest jak film a nie jak przedłużony odcinek. Klimat jest tu największym plusem, bo jest to typowy klimat starej dobrej Futuramy. Jednak najlepiej przedstawia się początek i koniec. Początek to klimatyczna historia zaczynająca się od jazzowej piosenki Setha McFarlane'a opowiadająca o perypetiach Bendera w Mars Vegas. Na szczególną uwagę zasługuje turniej pokera, najbarwniejsza scena w całym filmie. Środek filmu podobał m isie bardziej niż przy pierwszych seansach, przyzwyczaiłem się już do tego, że odchodzimy od klimatów związanych z Mars Vegas, i w sumie mniej mi już przeszkadzały te eko-feministki a wątek Fry'a i Stowarzyszenia Wściekłych Kolesiów nadawał filmowi tajemniczości i prowadził ostatecznie do konkluzji epickiego formatu, czyli formatu filmowego ;)

Końcówka to świetne zamknięcie pewnych wątków i wzbudzenie apetytu na powrót Futuramy, kocham ostatnie minuty tego filmu. Ogółem dostałem fantastyczny film, najlepszy z trylogii, wzruszający i emocjonujący, śmieszny, tajemniczy i mroczny. Futurama pełną gębą! 9,5/10

P.S. Nie stwierdzono humoru klozetowego poza małym joke'iem. Ogólnie z humorem jest lepiej niż w Bender's Game ale gorzej niż w The Beast, gdzie jest go na pęczki.