I nie mam tu na mysli remakow. Zaznaczam, ze choc z rezerwa patrze na remaki rebooty itd, to o ile przed Fury Road nie wyobrazalem sobie Maxa innego niz Gibson o tyle teraz uwielbiam wszystkie 4 czesci. W przypadku Indiany Jonesa, wciaz nie istnieje dla mnie 4 czesc. Jesli nie jest to tak jak w przypadku Matrixa, kiedy calosc robi ten sam tworca, przy czym 1 jest arcydzielem a 3 absolutna kupa, to takie zabiegi jak wyzej nie przeszkadzaja w odbiorze starych dziel i nie psuja uniwersum, (imho) bo stare i nowe moze obok siebie koegzystowac.

I tutaj widze jedyny plus powstania tego filmu - mozna go zignorowac.

Najwiekszym bagnem jest fakt, ze to film robiony pod szablon tj. jakakolwiek inna historia moglaby byc opowiedziana w ten sam sposob. W latach 80 kino bylo w moim odczuciu odwazniejsze i smielsze - teraz to wszystko jest zahowawcze i hodowane dla millenialsow. Prawda, efekty technicznie sa bardzo ladne, ale nie zgodze sie z Popieleckim, ze design jest ok - bo gdy porownanmy dwie czesci oryginalu, ktore przeciez tez filmami ambitnymi nie byly, to jednak klimat byl duzo gestszy a duchy faktycznie straszne.

Tutaj otrzymujemy papke, ktora miala byc kinem genderowym i feministrycznym, a naprawde tak irytujacych glupich bohaterek, ktore sa sprawsowaniem kilkudziesieciu stereotypow nie widzialem bardzo dawno. Dodatkowo ludzie od castingu dali ciala na calego - nie wiem jak mozna sie zwiazac z ktorakolwiek z nich - idiotyczna blondyna inzynierem ktora jest po prostu walnieta, irytujaca grubaska, ktora wie wszystko najlepiej, ciapowata chuderlawa pania fizyk, ktora jest totalnie przezroczysta czy czarna pracowniczka metra, ktora jest w zasadzie jak kazda czarna postac w komediach z usa w ostatnich 20 latach - rola ogranicza sie do ,,daaaaamn" oraz zbytnim wyluzowaniu.

Fabuly praktycznie tutaj nie ma, nawiazania do oryginalow tylko bola i nawet zdejmujac okulary nostalgii ten film jest po prosty zly.