Mam wrażenie, że w tym filmie wszystko jest troszkę inne: niemiecka okupacja jest przykrym faktem, ale Polacy nieźle sobie w tej rzeczywistości radzą (zwłaszcza zdobywając broń...); jednym z głównych bohaterów jest włoski żołnierz przebywający na urlopie w Polsce; ruch oporu nie ma wyraźnego podziału na "czerwony" i pozostały, a ponadto bywa fajtłapowaty np. myląc lokale tajnych narad; niemieccy żołnierze też mają rodziny, bywają tchórzliwi i chcą sobie dorobić (nawet kosztem swoich towarzyszy broni). Jakie to ma znaczenie? Dla mnie jest to dowodem na to, że nawet w PRL-u można było zrobić film o wojnie, który będzie świetną komedią bez polityki w tle. Poza tym jest to jeden z nielicznych filmów wojennych, w którym trup nie pada na każdym kroku. Wszystkie postaci są wyraziste i ciekawe, nawet niektórzy niemieccy żołnierze. Cóż jeszcze? Obsada jest rewelacyjna! Cybulski przeszedł samego siebie, Czyżewska - świetna i jak zawsze urokliwa, no a Cifariello nie miał zbyt wielu szans, żeby zabłysnąć przy tym duecie. Ten film trzeba mieć na półce, bo warto do niego wracać. Mam cichą nadzieję, że wiecie co odpowiedzieć na pytanie "Czy żaby złożyły już skrzek?"...