...naprawdę uprawia dynie w Afryce w III w. n.e.? Czy mi się przewidziało? :) Ani to widowisko ani historyczne. Aktorstwo jak w telenoweli, w emocje bohaterów trzeba im wierzyć na słowo. Postaci jednowymiarowe i płaskie. Przemiana głównego bohatera (zmiana motywacji) dokonuje się nan pstryknięcie palca, kompletnie niewiarygodna. Danzel nie tyle gra co raczej robi sobie jaja. Pascal nie ma nic do zagrania. Batalistyka godna fanfika fantasy - kto lubi bitwy na ekranie, zbroje i kostiumy - ten będzie sobie rwał włosy z głowy. Rzym opisywany tu przez wszystkich jako miasto upadłe... a w sumie nie wiadomo czemu, skoro własnie podbili kolejne zamorskie terrytoria. Żadnych hedonistycznych orgii, żadnych politycznych machlojek, żadnego krachu ekonomicznego... raptem 2 żebraków na via appia. Poza tym tradycyjnie: rzeźby bez koloru, budynki nieotynkowane, żołnierze w za małych albo za dużych hełmach, (głowni bohaterowie oczywiście bez), kobiety w skórzanych napierśnikach fantasy, połowa Rzymu czarnoskóra, łącznie z senatorami. Pretorianie pilnują vipów tak, że gladiator (który nienawidzi Rzymu i chciałby wynordować całą rzymska armię) stoi z mieczem metr od cesarza i każdy ma to w d....
Tak jak Ridley ma w d.... widzów.
No ale są komputerowe pawiany, nosorożec i rekiny (jeżeli nie napuścili do Koloseum jakoś wody z Morza Tyreńskiego to zakładam, że to rekiny słodkowodne, przywiezione z wybrzeży Ameryki razem z dyniami). Co kto lubi.