Płytka próba wyciśnięcia kasy na sentymencie do pierwszej części. Główny bohater słabo dobrany i zagrany, nijaki, mało charyzmatyczny, jego przemowy drętwe, słabo rozwinięta postać. Jak wiele innych. Część przeniesiona z pierwszej części, niepotrzebnie. Lucilla już tak nie czaruje jak 25 lat temu, Karakalla i Geta to komediowe półgłówki rodem z Głupi i Głupszy albo Monthy Pythona, a nie psychodeliczni, przerażający despoci, jakim był Kommodus Phoenixa. Acasius i Macrinus to postaci z potencjałem, zagrane przez dobrych, wyróżniających się aktorów, ale niewykorzstane, nierozbudowane. Brak postaci trzecioplanowych, tak budujących atmosferę w jedynce. Fabuła i sceny często zbyt prostackie, dialogi jakieś spłycone i przyspieszone. A te dyskusje gladiatorów z areny z cesarzami, jeździec nosorożca i walki z małpami to już dla mnie przesada, groteska. Realizatorsko też słabo, jedynka wyglądała lepiej, wiarygodniej. Sceny walk i batalistyczne mizerne, na poziomie co najwyżej przyzwoitego serialu.
Dało się zbudować wokół Lucjusza, nawet zakładając tą bardzo naciąganą wersję z byciem synem Maximusa, i wokół tych wszystkich rzymskich intryg, senatów, cesarzy, buntów, walk itd. ciekawą historię, z emocjami podobnymi jak w jedynce, ale nie kalkowanymi 1 do 1. Zamiast tego reżyser poszedł po linii najmniejszego oporu i uznał, że wystarczy skopiować motyw z jedynki, przy okazji go spłycając, i dorzucić jakiś ochłap.
I efekt jest po prostu słaby, aż dziwi, że wyszło to spod ręki tej samej osoby. Na jego miejscu wstydziłbym się takiej kontynuacji, a jedynym usprawiedliwieniem jej wypuszczenia jest chęć zarobienia paru groszy.
Ocena 6/10 tylko przez łaskawość i chęć całkowitego oderwania się od jedynki.