Nie ukrywam, że wybrałem się na ten film z sentymentu do oryginału. Liczyłem też, że będzie to dobry wybór na powrót do kina po dłuższej przerwie – nawet jeśli fabuła zawiedzie, to przynajmniej scenografia, zdjęcia i ogólne widowisko zrekompensują mi czas. Niestety, ta rekompensata okazała się niewystarczająca.


Fabuła jest sztampowa do bólu (szczególnie w pierwszej połowie). Lecimy dokładnie tym samym schematem co w oryginale: gladiator nie mający nic do stracenia, zepsuty Rzym, szalony cesarz (a właściwie dwóch) i spisek mający na celu ich obalenie… bla bla. Odnoszę wrażenie, że twórcy nawet nie próbowali być oryginalni i bezczelnie kopiowali rozwiązania fabularne, licząc na sentymentalizm widzów. Skupili się na efektach specjalnych i scenach batalistycznych, które – o dziwo – wyglądają gorzej niż w oryginale.


Druga połowa, w której fabuła trochę się rozwija, a Denzel Washington wreszcie się uaktywnia (w zasadzie jedyny mocny punkt filmu), ratuje sytuację. Co do aktora odgrywającego tytułową rolę – dla mnie kompletny brak charyzmy. Być może to subiektywna ocena, ale w moich oczach wypada jak drewno, a jego ekranowa obecność odstaje od Russella Crowe’a na kilometr.


Podsumowując: nie nastawiałem się na arcydzieło, bo wiadomo, że sequelom trudno sprostać oczekiwaniom wykreowanym przez oryginał (choć czasem się to udaje). Mimo wszystko, nawet przy takich założeniach, film mnie zawiódł. Daję jednak 5+ – po pierwsze, biorę poprawkę na swoje zawyżone oczekiwania, a po drugie, uważam, że film jest „oglądalny”… ale w domu. Do kina raczej nie polecam się wybierać ;-)