Gniew tytanów Forum

Wrażenia z kina IMAX

ocenił(a) film na 5

Tego typu filmy powinno się oglądać właściwie tylko w kinach Imax. Jeżeli ktoś twierdzi, że film miał słabe efekty, to najprawdopodobniej wina tego, że był w zwykłym kinie, które w porównaniu z Imaxem przypomina raczej pokój z większym tv w domu. Rozmach scen tworzących ten film robi rzeczywiście duże wrażenie, a dokładność z jaką stworzone zostały poszczególne lokalizacje pozwala naprawdę odczuć mitologiczną epickość wydarzeń (nawet pomimo skromnej grupki greckich bogów – tylko pięciu). 3D w moim odczuciu było ok, kilka razy robiłem nawet uniki przed lecącymi głazami:)

Trzeba jednak przyznać, że od strony technicznej (czyli fundamentalnej w tej kategorii filmów) Gniew Tytanów (poza masą zalet) miał dwie, ale niestety ogromne wady.

Po pierwsze, wszystkie sceny walk pokazywanych z bliskiej odległości były fatalne - wyglądało to tak jakby operator siedział jednemu z walczących na plecach, albo bał się, że ktoś mu za chwilę zrobi krzywdę. Szybka zmiana ujęć była po prostu zbyt szybka, przez co nic nie było widać (tak jakby cały czas ktoś nie mógł nadążyć za ruszającymi się postaciami). Męczyło to nie tylko wzrok, ale strasznie irytowało, bo ciekawe walki były po prostu niewidoczne i po zakończeniu każdej miało się wrażenie ulgi, że to już koniec. Natomiast wszystkie sceny z odleglejszej perspektywy - epickie.

Druga sprawa to dźwięk. Dla mnie efekty dźwiękowe w kinach Imax mają chyba nawet większe znaczenie niż wielkość ekranu. Jakości tego co płynie z głośników jest po prostu niesamowita i ma ogromne znaczenie w odbiorze filmu. Gniew Tytanów był pierwszą produkcją jaką widziałem w Imaxie, która pod tym względem nie odbiegała od tego, co oferują standardowe kina. Brakowało tej niezwykłej czystości, głębokości dźwięku. Wszystko było jakby stłumione. Przy tych niezliczonych wybuchach, uderzeniach itd. nie było nawet tego charakterystycznego podmuchu basów, falujących nogawek i wrażenia, ze kino się rozpada:) Z drugiej strony, może to być wina tego, że było ich tak dużo, że słuch się po prostu przyzwyczaił. Nie dotyczy to jednak braku ostrości dźwięku, który widoczny był od samego początku.

Moim zdaniem to właśnie te dwa, wydawałoby się niewielkie w stosunku do całości niedociągnięcia wpływają na to, że po seansie pozostaje spory niedosyt i poczucie „a mogło być tak dobrze". Wysokie oczekiwania, których spełnienie było w tym filmie tak blisko, powodują, że pierwsze wrażenie może być nie do końca pozytywne. Jednakże gdy się zastanowić nad tym głębiej, to nie było do tej pory filmu, w którym mitologiczne bóstwa robiły taką „miazgę” na ekranie jak w tym przypadku. Szkoda tylko, że przebiegu większości walk Prometeusza trzeba się domyślać…

Nie będę się rozpisywał na temat fabuły, bo jak wiadomo nie o to w tego typu produkcjach chodzi. Zaznaczyć można tylko, że nie raziła ona jakąś szczególną głupotą, nie było absurdalnie idiotycznych zachowań bohaterów, czyli jak na taki film… było dobrze. W skrócie można to opisać tak: akcja, akcja, akcja, akcja, a później akcja. Oczywiście w ramach „odwiecznego” schematu ratowania świata.