Historia Dona Ciro jest, jak dla mnie, sercem tego filmu. Można byłoby się spodziewać, że osoba pełniąca taką funkcję jest szanowana i odizolowana od wszelkich nastających konfliktów. Jak się okazuje, każdy jest ofiarą tego systemu - nawet matki. Jedynymi zwycięzcami wydają się być panowie, których w tym filmie nie widać, a którzy zgarniają lwią cześć tych 250 bilionów euro rocznie.