Clooney potrafi zaskoczyc. Juz jego debiut reżyserski sprawił, że z przeciętnego właściwie aktora przeistoczył się w utalentowanego reżysera. Co więcej, okazało się, ze Clooney - reżyser nie tylko umie prowadzic wartko narrację, ale również interesuje go kino zaangazowane, kino z przesłaniem. Jego debiut Niebezpieczny umysł z jednej strony był dynamiczną, zabawną historią, a z drugiej strony poruszał w drugim planie ważne sprawy. Wyreżyserowana po mistrzowsku szokująca końcówka swiadzczyła o tym, że oto pojawiła sie nowa persona w świecie filmowym. Clooney ambitnym twórcą? Nie do pomyślenia? A jednak...
Jego kolejny film Goodbye and Goodluck równiez oparty jest na faktach. Clooney jest przywiązany do autentycznych historii, może dlatego, że są bardziej bliskie rzeczywistości. Wpisuje się tym w aktualną niezwykle tendncję do realizowania filmów na fakatch i wszelakich biografii. Jednak w przeciweństwie do innych, kino Clooneya posiada własny styl i szyk.

Goodbye and Goodluck jest ambitnym przedsięwzięciem oraz filmem politycznym. Warto w nim zwrócic uwagę na dwie sprawy, które podnosi w tym obrazie Clooney. Po pierwsze sprawa mediów - Clooney pokazał początek świadomości kształtowania mediów, jako strażnika pewnych zasad i wartości. To moment, w którym odkryto w Ameryce, ze telewizja może służyc nie tylko rozrywce. Telewizja może zadecydowac o losie niejednego polityka, nagle okazało się, ze może byc czwartą władzą. Za kilka lat z tej siły skorzysta chociażby John F. Kennedy pokonując Richarda Nixona w wyborach na prezydenta USA Młodośc, lepsza prezencja w TV i zrozumienie nowej siły mediów przyniosły Kennedy'emu zaskakujące zwycięstwo.
Z drugiej strony Clooney pokazuje jak cięzko jest byc uczciwym w telewizji, ile trzeba miec w sobie odwagi. Poza tym Clooney ma świadomośc, ze ten szlachetny interwencjonizm dużo kosztuje. Ludzie nie chcą tego oglądac. Wolą ogladac pikantne wywiadziki z pseudo gwiazdami. Strathairn znakomicie gra w tych momentach, ledwo ukrywa w sobie odrazę do tych wywiadów, które robi. Ambitne audycje muszą na siebie zarobic - tskie są zasady świata mediów. A zarabia się tandetą i prymitywizmem. Niesamowicie trafna parabola do naszych czasów. Już u żródeł Clooney pokazał ułomnośc mediów. Ludzie są głupi i prymitywni, a telewizja jest tylko odbiciem tej rzeczywistości. Jakie społeczenstwo, taka władza. Jacy ludzie, taka telewizja? - puszcza oko Clooney.

Wina nie lezy w gwiazdach Brutusie..- nawiązuje Murrow do historii Juliusza Cezara. Clooney postuluje o aktywnośc obywatelską. Walka o demokrację, o prawa i wolności nigdy się nie kończy. W tym sensie jest to mądry i znaczący apel. Demokracji i wolności nie wywalcza się raz na zawsze. Trzeba o nią toczyc boje każdego dnia. Wszystko, co nas otacza jest konsekwencją naszych działań. To, ze dzisaj mamy taki śiwat jaki mamy jest tylko naszą winą.

Druga sprawa - zauważmy, jak bardzo ten film przypomina nam współczesny świat, dzisiejszą Polskę. Język polityków, atmosferę kłamstw, nagonkę na przeciwników politycznych. Nawet o tym nie wiedząc Clooney pokazuje, ze takich Mccarthych w dziejszym świecie nie brakuje. A ich poglądy i słowa jakby zywcem wyjęte sa z przemówien senatora sprzed ponad pół wieku. Dlaczego film jest tak paląco aktualny w naszym kraju? Dlatego, że Clooney stworzył dzieło uniwersalne, sprawdzające się wszędzie. Te same problemy istnieją w różnych zakątkach świata. I to jest właśnie wielka siła tego filmu. Nie jest to obraz jedynie o charakterze historycznym, ale jest to dzieło uniwersalne i na wskroś aktualne. Clooneyowi udało się upiec dwie pieczenie na jednym ogniu.

W filmie na pewno należy docenic genialne zdjęcia zmontowane z archiwalnymi dokumentami. Czarno - białe zdjęcia oddają czarno - biały świat senatora McCarthy'ego i wszystkich podobnych mu absolutystów. Skoro nie jesteś z nimi, musisz byc przeciw nim. Jakże często dzisiaj słyszymy w telewizji takie wypowiedzi naszych polityków. Przerażająco często... Historia lubi się powtarzac.. A my najwyraźniej lubimy powtórki.