Jak wiadomo w książkach serii o Enderze bardzo duża część fabuły rozgrywa się w głowach bohaterów. Praktycznie można powiedzieć, że jest to sama esencja książki. Miałam poważne obawy w jaki sposób zostanie to przeniesione na język filmowy. I cóż można powiedzieć - nie zostało w ogóle. Ta intelektualna warstwa została przeniesiona tylko w kontekście konkretnych sytuacji, zobaczyliśmy jak to wygląda z boku i wg mnie wygląda nawet całkiem przekonująco. Nawet dla osoby, która książki nie czytała jasne będzie postępowanie pułkownika Graffa, gdy mówi, że jedyną myślącą osobą na statku jest Ender, jasna jest też reakcja Endera. Widzimy jak Ender manipuluje kolegami, żeby zwiększyć swoje szanse na przetrwanie na statku treningowym. Częściowo rozmyślania Endera ukazane są w dialogach, jak choćby wtedy, gdy zastanawia się on nad mrówkami i ich postępowaniem. I wg mnie to zdecydowanie wystarczająco. Ogromny plus dla twórców, którzy nie pokusili się na zamieszczenie rozmyślań Endera w postaci głośnej narracji, jak to miało miejsce w przypadku Blade Runnera.

A film, cóż, nawet całkiem niezły. Brakowało niestety pomysłu twórcom, którzy nie dali w zasadzie nic od siebie oprócz efektów specjalnych. Ot, kolejne przyzwoite sf.