Wyznam,iż przypadła mi do gustu Twoja recenzja.Niewiele w niej ujawniłaś z treści filmu( i słusznie!),jednak czytający już może sobie wyrobić jakieś zdanie w tym temacie.Brawo.
Mam podobne odczucia i choc reprezentuję płeć brzydką-w filmie podobały mi się bardziej męskie postaci i role,niźli kobiece.Cillian zachwycił mnie(jak zresztą w wielu innych swoich obrazach),niezły był również Matthew.
Pozytywne drgania duszy wzbudzały piękne krajobrazy,muzyka i klimat,których potęgę wzmacniał duży ekran(miałem okazję obejrzeć film w stolicy Anglii)oraz czar ciemnej kinowej sali.
Co zaś się tyczy sceny miłosnej,to chyba lekka przesada z tą jej "kontrowersyjnością".Nie dopatrzyłem się żadnego przegięcia w temacie pokazania miłości 2 bohaterów.A to,że Keira ma piegi,zamiast biustu,to juz inna sprawa...

Nie mogę się z Wami zgodzić jeśli chodzi o grę aktorską. Postacie męskie w filmie były owszem efektowne, ale nieskomplikowane, natomiast dziewczyny miały do odegrania o wiele trudniejsze charaktery, musiały pokazać na ekranie całą gamę uczuć, które targały nimi w tych skomplikowanych relacjach damsko-męskich i damsko-damskich. I wyszło świetnie.
Co do sceny miłosnej to nawet nie zauważyłam tego biustu, zwracałam uwagę na ich dłonie.

Cóż,ja nie mogę zgodzić sie z Twoją opinią.Owszem, panie grały nieźle/zdecydowanie lepiej wypadła Sienna/,ale poza efektownym wyglądem,co było zasługą charakteryzatorów,kostiumologów i całej rzeszy odpowiedzialnych za te sprawy ludzi ,obie nie zachwyciły mnie specjalnie.
Średnio wypadła równiez postać Dylana. Najciekawiej wybrnął ze swojego zadania William-Cillian. Sceny jego zazdrości,niepewności,zwątpienia,wysiłku o przetrwanie na polu walki zachwycały autentycznością i maestrią.Nie po raz pierwszy Murphy udowodnił,że potrafi grać i to rozmaite postaci.No i wyglądał zniewalająco...
A temat? Można go zawrzeć w zdaniu: wpływ wojny na ludzkie losy i uczucia.
Koniec trochę mnie rozczarował.Spodziewałam się czegoś bardziej zaskakującego,nawet z negatywem w tle,tj."złym" zakończeniem.
Cudowna muzyka,zdjęcia,krajobrazy i klimat tamtych czasów.
Jesli zas idzie o scenę miłosną,to delikatna,bardzo plastyczna/wielkie brawa dla operatora/-dzięki czemu aktorzy nie musieli grać całym sobą,gdyż nakładające się na siebie obrazy i sposób filmowania sprawiały wrażenie ruchu,wielkich emocji w łóżku,a ręce..rzeczywiście grały tu pierwsze skrzypce.Nie po raz pierwszy Cillian "gra dłońmi" swoje miłosne uniesienia.Wystarczy obejrzec choćby :"Jak Harry stał się drzewem".
Zdecydowanie bardziej podoba mi się :" Edge of Love",niż "Pokuta",choć ten drugi zawiera więcej elementów zaskakujących widza.