Opowieść o współczesnej, niepełnej rodzinie i jednocześnie poruszające studium "pamięci i zapomnienia" o cierpieniu, o bólu, o niemożności pogodzenia się z doznanymi krzywdami ofiar wojny na Bałkanach. Film przypomina jeden ze wstydliwych epizodów tej wojny - gwałty dokonywane przez serbskich żołnierzy na więzionych w obozach bośniackich kobietach.
Wdowa po bośniackim żołnierzu, Esma (Mirjana Karanović), mieszka wraz z nastoletnią córką Sarą (Luna Mijović) w jednej z dzielnic Sarajewa, Grbavicy. Dziewczynka właśnie weszła w trudny okres dojrzewania - staje się bardziej świadoma otaczającego świata, zadaje pytania, szuka odpowiedzi. Drobne zdarzenie - niechęć matki do pójścia po urzędowe zaświadczenie stwierdzające, że ojciec Sary był bohaterem wojennym a co za tym idzie nie uzyskanie przez córkę zniżki na wymarzoną wycieczkę, staje się początkiem ostrego konfliktu pomiędzy nimi. Sara za wszelką cenę, posługując się nawet drastycznymi środkami, stara się zmusić matkę do powiedzenia prawdy o swoim pochodzeniu.

Samotna matka wychowuje dwunastoletnia córkę Sarę. Chce, aby jej dziecko uczestniczyło w szkolnej wycieczce, ale brakuje jej pieniędzy. Co prawda posiada dowód na to, że jej mąż brał czynny udział w wojnie bałkańskiej, dzięki czemu ma prawo do zniżki na tą wycieczkę. Ale Esma woli zapłacić całą kwotę, wierząc, że nie wyjawiając prawdy o ojcu Sary ochroni siebie i swoją córkę.

Zdobywca Złotego Lwa, Nagrody Jury Ekumenicznego i Nagrody Pokojowej na 56. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie (2006). Debiut reżyserski Bośniaczki, hołd dla ofiar jugosłowiańskiej wojny, bezwzględne rozliczenie winowajców i próba odblokowania wojennych wspomnień, które pozwolą ludziom na Bałkanach dalej normalnie żyć.

Przejmująca opowieść o mieszkance Sarajeva - Esmie, która samotnie wychowuje ukochaną córkę, owoc gwałtu serbskiego żołnierza. Sara myśli, że jej ojciec zginą w walce o wolną Bośnię.

[opis dystrybutora]

Grbavica to dzielnica Sarajewa, gdzie podczas wojny więziono i torturowano cywilów. Mieszka tam samotna matka, Esma, i jej dwunastoletnia córka, Sara, która jest dla niej wszystkim. Esmie właśnie udało się zdobyć pracę kelnerki w nocnym klubie, więc będzie mogła zapłacić za wycieczkę, na którą bardzo cieszy się Sara. Dzieci ofiar wojennych dostaną zniżkę, jeśli pokażą papiery potwierdzające zgon ojca. Wycieczka się zbliża, Sara ponagla matkę, żeby odszukała dokumenty i podczas ostrej kłótni spyta ją czy wie kto „zrobił jej dzieciaka”. Długo skrywana prawda wyjdzie na jaw.

Opowieść o miłości, która nie jest czysta, bo została zmieszana z nienawiścią, obrzydzeniem, traumą, rozpaczą. Film mówi o ludziach, którzy są ofiarami, ale choć nie popełnili żadnej zbrodni, nie są całkowicie niewinni w stosunku do przyszłych pokoleń. Debiutancki film, który stał się najważniejszym wydarzeniem tegorocznego festiwalu w Berlinie.

Esma mieszka z nastoletnią córką Sarą w Grbavicy, dzielnicy Sarajewa. Tu niegdyś mieścił się obóz jeniecki, teraz niemal wszystko przypomina o niedawnej wojnie; Grbavica jest jak niezabliźniona rana lub rozkopany grób. Esma na co dzień zmaga się z traumą przeszłości; jednym z jej elementów jest córka, owoc czetnickiego gwałtu. Banalne wydarzenie - wyjazd na szkolną wycieczkę, gdzie zniżki przysługują dzieciom bohaterów wojennych - wywołuje bolesne wspomnienia i staje się powodem wyznania, które zmieni życie Sary.

Grbavica to dzielnica Sarajewa. W czasie wojny została zajęta przez armię Serbii i Czarnogóry i przekształcona w specjalny obóz wojskowy, w którym torturowano ludzi. Akcja filmu rozgrywa się dziesięć lat po zakończeniu działań wojennych na terytorium Bośni - ale dla Esmy, wychowującej samotnie kilkunastoletnią córkę Sarę, nic się bynajmniej nie skończyło. Dojrzewanie córki, problemy życia codziennego wciąż boleśnie odwołują się to tego tragicznego okresu. Stawienie im czoła jest jednoznaczne z zaakceptowaniem okrutnej i traumatycznej prawdy, od której wciąż ucieka.