To jeszcze nie ten Tarantino od "Wściekłych psów" i "Pulp Fiction". Bo w "Death Proof" nie ma za krzty sensu i logicznej fabuły, jest za to zlepek scen lepszych i gorszych, które wypełniają dwie godziny filmu. Większość dialogów, czy to prowadzonych przez dziewczyny, czy inne postacie, są zwyczajnie nonsensowne i zabawne w swoich dłużyznach. Przemoc jest pokazana całkiem realistycznie (w przeciwieństwie do przesadzonego "KB"), lecz ja spodziewałem się jej więcej.
Na szczęście, Tarantino nakręcił na tyle urocza i stylową szmirę, że łyka się ją z dużą radochą. I - co zaskakujące, ma widzom do przekazania pewne komunikaty. Dla mnie najciekawszy jest ten o sile i determinacji kobiet uważanej za słabą płeć i bezradności i mazgajstwu facetów, jako znak naszych czasów. Owszem, ktoś mądry powie sobie - "ja to już wiedziałem", lecz w tak głupkowatym na pozór filmie takie przesłanie jest wcale a wcale.
Tak więc w całym tym popkulturowym "bajzlu" jest pewna metoda. No i niezłe aktorstwo - zwłaszcza Rosario i Kurt zagrali świetnie.