Bo ja wiem... może chodziło o efekt zdartej taśmy czy coś...? :)

Te efekty miały wprowadzać widza w klimat kin grindhouse'owych - tanich, obskurnych placówek, w których zaplecze techniczne pozostawiało sporo do życzenia, a filmy nie przyciągały widza treścią, a poszukiwaniem granic formy - seks, przemoc i akcja, które miały za zadanie zaspokajać te najprymitywniejsze i jednocześnie najgłębiej w nas zakorzenione potrzeby.

Moim zdaniem tego zabiegu Tarantino nie umiał zastosować. W filmie Rodrigueza rzekome zerwanie taśmy posunęło akcję do przodu, radując widza tak prostym wyjaśnieniem luki przyczynowo-skutkowej. Czerń i biel możnaby było wykorzystać np. wprowadzając do fabuły schematycznego policjanta, niczym ten z "Psychozy". Byłaby to postać dosyć niewiarygodna w tej produkcji, ale poprzez umieszczenie jej w obrazach niczym z lat '50-'60, od razu byśmy ją zaczęli rozpatrywać w ramach filmów czarno-białych i zaakceptowali jako dodatkowy smaczek i oczko puszczone nam przez reżysera. Tak zabieg ten wywołuje jedynie zdziwienie.

Pozdrawiam. :)

Grindhouse, jako film klasy B, ma właśnie do to siebie, że śnieży, obraz skacze itd. Wszystko w porządku - to filmy, które były robione w latach 60 na takiech właśnie taśmach. A Tarantino zastosował taki właśnie zabieg dla "urzeczywistnienia" swojego dzieła. Tak jak powinien wyglądać prawdziwy Grindhouse.