Spokojne budowanie historii, odpowiednio wydzielony czas dla wielu nawet pomniejszych postaci, charyzmatyczny Michael B. Jordan (x2), fantastyczna muzyka (Boże, ta wersja rocky road to Dublin!!!), miejscami nawet lekkie skojarzenia z Tarantino.

Przyczepiłbym się do jednej rzeczy - i nie, nie będzie to "nachalnie" ukazana kwestia konfliktów rasowych (które są tutaj w sumie tylko tłem + są uzasadnione, lata 30, południowe Stany, pola bawełny, elo, ma to swoje miejsce w historii, ma to nawet spore uzasadnienie dla tej historii, nie wygląda jak na szybko doklejony wątek aby odhaczyć punkty inkluzywności, czemuś to służy) - przyczepiłbym się do ostatniej sceny...

(SPOILER): Bardzo mi się nie podobało, że w ostatniej scenie pojawia się młodszy brat Smite wraz ze swoją wampirzą kochanką i jeszcze zachowuje się w taki sposób, jakby nadal byli sobą. To absolutnie burzy moim zdaniem wizerunek tych wampirów, sprawia że nie są złymi duchami, nie są wygłodniałymi łowcami, tylko znowu jakimiś złagodzonymi wariantami krwiopijców co tak naprawdę są ludzcy, zamiast być drapieżnikami z dostępem do wspomnień swojej ofiary, co tylko udaje dawnego bliźniego. Za to odjąłem filmowi jeden punkt. Uczłowieczanie wampirów, zabawa w jakieś szarości zamiast postawienia mocnego akcentu na to, że zło jest złem, wampir jest wampirem... no nie, totalnie nie.