Ciekawa propozycja z szuflady "współczesny horror". Duet Kolsch&Widmyer jako niezależni twórcy, decydują się stworzyć laurkę dla stylu grozy jaki uprawiają. Dostajemy od nich nie tylko wielki hołd dla klasyki, ale również treść będącą manifestem niezależnych filmowców. W tle aż słychać krzyk "nigdy nie sprzedamy się Hollywood". Miło, że w Stanach są jeszcze utalentowane osoby, zdolne do takich deklaracji.

Główny zarzut, jaki mogę wystosować wobec reżyserów to: zbyt mały wkład własnych komponentów w tą produkcję. Dużo tu odniesień, klisz, podgatunków kina grozy zlepionych w jedno, a za mało indywidualnego stylu. Szkoda, że "Starry Eyes" nie tylko czerpie z klasyków, ale również okrada własne podwórko. Motyw rozpadu ciała i stosunek do przyjaciół bohaterki jest bliźniaczy do przedstawionego w filmie "Contracted". Przez to miałem nieprzyjemne uczucie, jakbym oglądał coś drugi raz.

Pomijając to, życzę twórcom sukcesu. Moim zdaniem nie jest to jeszcze dzieło mające szanse na przejście do klasyki, ale oklaski należą się za zastosowanie kompletnej i czytelnej metafory, swobodnie płynącej przez cały scenariusz. Wielu poległo na tym polu, a tutaj się udało.