...Serią, którą pokochałem jako kilkuletnie dziecko wpatrujące się w niesamowitejy spektakl nieodmienionej jeszcze wersji "Wojen gwiazd" na czarno-białym kineskopie.
Z którą dorastałem.
Co prawda "Przebudzenie mocy" wkurzyło mnie niebożebnie na sali kinowej, ale to wciąż kompetentny film i jako taki go po trochu szanuję.
"Łotrzyka pierwszego" przyjąłem z letnim uczuciem. Film wypadł w moich oczach raczej blado, ale nie była to tragedia. Nie zabił we mnie ostatniej iskry miłości do "Gwiezdnych wojen".

Jednak **ten film**. Ten film mnie załamał, przygnębił, zranił i opluł. Tak bardzo starał się być antytezą schematów tej serii, że stał się antytezą samej koncepcji, samej idei porywającej przygody w niesamowitym obcym świecie, który wydaje się pełny. Wydaje się wielki i skomplikowany, choć jest określony i prosty.
Jest to świat heroizmu i monomitu. Świat, który miesza różnorskie gatunki filmowe w jedną, spójną całość. Świat, w którym bohaterstwo i indywidualne poświęcenie są nagradzane.
Świat, który ma dużą dozę powagi, prawdziwości i szczerości, a lekkość jest dozowana i elegancka.
Temu światu dwukrotnie wbito nóż w plecy. Drugi cios okazał się śmiertelny.

Po raz pierwszy, gdy George Lukas starał się stworzyć z niego bardziej typowe sci-fi z własną fizyką, polityką, ekonomią i różnorodnością idei (co czyni ten świat dużo mniej prostolinijnym), a poza tym także maszynkę do robienia pieniędzy, która "podobałaby się całej rodzinie".
Tylko, że ten drugi, "poboczny", cel zajął mu całe pole widzenia, przez co ten pierwszy, istotniejszy, został niespełniony choć w połowie. No i Lukas wziął cały ster tylko dla siebie i nie potrafił go utrzymać, bo nie jest ani wybitnym scenarzystą, ani reżyserem. Nie nadaje się na filmowego dyktatora, a taką rolę sobie nadał. Miał jednak ciągle iskierkę miłości do swojego dziecka i jest ona dostrzegalna w prequelach. Filmach, które nie są dobre, ale są niezłym rozwinięciem uniwersum. Dla oryginalnego świata będącego fantasy w kosmosie to jednak zdrada.

Drugi cios zadał Disney. Beztwarzowy moloch, który dał sobie za zadanie zostać hegemonem światowej rozrywki. Korporacja licząca zyski, mająca pracowników i outsourcing. Jej celem jest ekspansja i asymilacja, zbudowanie najprzyjaźniejszego dla siebie ekosystemu. Dlatego plan tego organizmu wygląda tak: przejąć nowe siedlisko, zwabić do niego pokarm znany z zachowania, zeżreć go, a siedlisko przekształcić by zwabić nowy rodzaj pokarmu, bo stary może się po czasie wyczerpać. I tak ad infinitum.
Wabikiem w tej (mało subtelnej) metaforze jest "Przebudzenie mocy", starym pokarmem fani Starej Trylogii, aktem konsumpcji "Ostatni Jedi", a nowym pożywieniem przyszłe pokolenia.
Drapieżnictwo nie obejdzie się bez ataku na ofiarę. W tym przypadku jest to johnsonowskie odwracanie wszystkich oczekiwań fanów. Niszczenie bohaterów ich dzieciństwa, rozciąganie ich tak, że nie przypominają siebie, a wręcz są swoją antytezą. Kpienie z ustalonych praw świata, wciskanie weń stylistyki do niego niepasującej. Wbijanie w usta bohaterów propagandowych sloganów. Karanie ich za akty przedsiębiorczości i męstwa. Ściskanie skali wydarzeń do niewyobrażalnie małych rozmiarów. Wybijanie z głów postaci wszelkiej logiczności.
Jednym słowem - tortury. Męczenie "Gwieznych wojen". Przerabianie ich sprawnego ciała w bezkształtną masę, którą można urabiać w nieskończoność, nie pokazując jednak niczego nowego. Bo oto mamy elementy stworzone niczym potwory Frankensteina, by udawać bohaterów o fabuły naszego dzieciństwa. Luke to pozszywany Yoda, Yoda to niby-Kenobi, Luke został podzielony na Rey i Damerona, przez co pierwsza postać ma tylko połowę osobowości, a druga została zszyta z ochłapem Hana Solo, Hux to Piett bez kszty kompetencjibi godności, Snoke to Imperator zarżnięty w kołysce, Ren jest wciąż tym samym nastoletnim wannabe-Vaderem.

Zwolennicy tego filmu mówią, że jest on czymś nowym. "It broke new grounds!" Nieprawda. To zszywaniec powstały z krojenia "Imperium kontraatakuje", "Powrotu Jedi" i ohromnej dawki cynizmu. Powtarzający te same schematy fabularne by zostawić starus quo w rym samym miejscu, gdzie go zastał, lecz mający za cel zabicie wszystkiego, co zostało ze starej trylogii i wskrzeszenie jej rozkładającego się trupa, by mógł służyć Disneyowi po wsze czasy.
I Rianowi Johnsonowi oraz Kathleen Kennedy się udało. "Gwiezdne wojny" są naprawdę martwe.