Chciałam go zobaczyć, zwłaszcza po odsłuchaniu wywiadu z Panią Boczarską, w którym przekonywała, że najmocniejszą ze scen w tym filmie to ta na łodzi, w której córka daje upust swoim emocjom. No i oglądając ją, czułam się trochę zażenowana, a to nie chyba ja powinnam. Słabo zagrana scena, sztuczny krzyk. Nie spodziewałam się cudów, ale fabuła opiera się chyba na wątku seksualnym między głównymi bohaterami. Nie jestem napaloną trzydziestką, więc irytowały mniete najazdy na pośladki głównego bohatera. To, że ma je jędrne, nie oznacza, że powinien wszędzie je pokazywać. Szacunek do własnego ciała dotyczy także mężczyzn. Osobiście, wolę oglądać pośladki własnego męża, a widok pośladków głównego bohatera nie spowoduje, że obejrzę film chętniej. Prawdę mówiąc, gdyby nie Boczarska, to nawet bym po niego nie sięgnęła. Szkoda, że w nim zagrała, bowiem innych filmach wypadła znacznie lepiej. Aktorsko najlepiej Chabior, Boczarska w scenach z tekstem ciut gorzej niż zwykle, a cała reszta aktorów kiepsko. Na plus otoczenie.