Początek filmu był dość obiecujący, ale niestety - im dalej, tym gorzej. Od razu widać, że film jest droższy, więcej komputerowych efektów specjalnych, są bardziej nowoczesne - co jednak nie wychodzi filmowi do końca na dobre z prostej przyczyny - upłyciły one cały film i jest ich najzwyczajniej w świecie za dużo. Z Pinheada zrobiono rozmownego, śmiesznego, do znudzenia rzucającego metaforami i porównaniami osobnika. Z reszty cenobitów, których mogliśmy oglądać poprzednio zrezygnowano. W dwóch pierwszych częściach główny cenobita był bardziej tajemniczy, przez co wydawał się poważniejszy i budził większy niepokój - tutaj obdarto go z całej tej otoczki grozy. Szkoda, naprawdę szkoda. Są oczywiście również plusy - zmienił się kompozytor lecz muzyka nadal prezentuje wysoki poziom. Niektóre sceny są całkiem udane (jak ta w kościele, w sypialni szefa dyskoteki gdzie Pinhead pożywia się dziewczyną, a później samym szefem). Generalnie czuje niedosyt po obejrzeniu trzeciej części ''Wysłannika piekieł'', ale nie odradzam seansu - każdy fan serii powinien się z nim zapoznać.