Ciekawa rzecz z tym "Himizu", bo jest to film, w którym zawierają się najgorsze i najlepsze cechy japońskiego kina. Z jednej strony zaangażowany społecznie, świetnie zagrany i rewelacyjny wizualnie, z drugiej zaś napakowany przesadzonym do granic możliwości sentymentalizmem (czyt. rozczulaniem), dramatycznym...

piękny, autentyczny i poruszający

To opowieść o porzuconym przez rodziców gimnazjaliście, który pragnie wieść życie tak
przeciętne, jak to tylko możliwe. W praktyce okazuje się to być niewykonalne, gdy los nie szczędzi
mu sytuacji, w których o normalność niezwykle trudno.

..dobre kreacje Sometaniego i Fumi Nikaido to plus tego filmu

Film na poważny temat. Lubię takie kino... ale Himizu jakoś do końca do mnie nie trafiło... Dłużył mi się strasznie ale nie mogłem przerwać bo byłem ciekawy zakończenia. Mogło być dużo dużo lepiej. Czuję rozczarowanie.

Niby kino ciekawe ,znaczy nikt tam w dalekiej Japonii,nie przejmuje chlapaczem w twarz ,szarpaniem za włosy i kopaniem własnych dzieci , I dlatego daję 3/10 .Ogólnie przewijajcie .szkoda czasu