Z pamięci nie przytoczę, ale wiele jest w filmie, który podałam wcześniej w założonym przeze mnie wątku "Starcie bogów-Potwory Tolkiena". Tolkien naprawdę bardzo dużo czerpał z mitologii, niektóre historie i nazwy praktycznie żywcem powyciągał i włożył do WP. Mój tata mówi, że to plagiator(chyba się trochę ze mną przekomarza), ale ja myślę, że miał po prostu talent do łączenia pewnych opowieści i łączenia jej w całość. Fakt jest taki, że Tolkien zbyt oryginalny niestety nie był i w swoich dziełach po prostu powielił pewne sprawy z wcześniej spisanych mitów itd.

Dużo brał, bardzo dużo. Przykładem jest postać Gandalfa która była wzorowana na Odynie. Ale i tak szacun za świat który stworzył.

Postać Golumna też została prawie całkowicie przekopiowana z historii o chciwym księciu, który potem przemienił się przez to w potwora, węża chyba, ale już nie pamiętam. Niektóre nazwy i imiona są identyczne jak te w poszczególnych mitach.

Wiadomo. Legendy i mity to najlepsze historie. Sam miałem gdzieś bardzo fajną książkę z baśniami na podstawie śląskich legend. Super sprawa.Dużo mądrości życiowej jest w takich rzeczach zawarte. No ale jak ktoś jest beniaminem czy innym takim to wiadomo, nie przetłumaczysz.

Jak dla mnie literatura Tolkiena powstała na motywach i z inspiracji mitologii nordyckiej zresztą podobnie jak postać Conana. Inny przykład Bóg Thor i Thorin.

Czyli wygląda na to, że wszystko co już miało być wymyślone, zostało wymyślone...

Jak dla mnie dopuszczalna interpretacja, natchnienie i inspiracja. W sumie bardzo dobra i dobrze że, się tak dzieje. Szacunek dla Pitera Jacksona (mojego rodaka) i Tolkiena (rodaka mojego męża).

PS. Hobbita i LOTRa kręcono blisko mojego miejsca zamieszkania.

O matko, ale Ci zazdroszczę! Marzenie mojego życia, żeby tam pojechać i zobaczyć te miejsca, gdzie kręcili WP i Hobbita. Weź mnie teleportuj, tam jest tak pięknie ;D To ty chyba jesteś w połowie Nowozelandką?

Ciekawy tekst - fragment:

" Śródziemie to archetyp Europy dawnej, rzymsko-barbarzyńskiej , a także obraz mitycznej Północy , gdzie istnieje silna więź pomiędzy światem widzialnym a duchowym. Sama nazwa tej krainy wywodzi się od skandynawskiego Midgaardu ( po angielsku Śródziemie brzmi Middlearth), regionu pośredniego między niebem a piekłem, siedziby ludzi , Ziemi połączonej tęczą z niebem, gdzie żyją bogowie ( Asgardem). Stanowi świat paralelny do naszego, żyjący swoim własnym życiem. Powracając do europejskiej tradycji legendarnej i uniwersalnych wartości Tolkien odpowiada na podświadomą tęsknotę człowieka za ładem, dobrem i pięknem. Nie jest prawdą , że o takich ideałach marzą jedynie nieprzystosowani „spóźnieni rycerze”- system wartości obowiązujący w legendach był pierwotny, autentyczny, zgodny z podświadomymi moralnymi zasadami postępowania, które żyją w każdym z nas. Kultura zamierzchłej przeszłości, rzeczywistości legendarnej była przecież inspiracją już dla romantyków, którzy szukali w niej prawdy , zmęczeni cywilizacją, wypaczającą ludzką psychikę. Tolkien powrócił do tej tradycji ponad sto lat po Jamesie Macphersonie i jego „Pieśniach Osjana”, bogatszy od pokolenia romantyków o doświadczenia dwóch wojen i szybkiego rozwoju techniki... "

http://www.wywrota.pl/ksiazka/11780-powrot-mitu-czyli-jak-rozumiec-tolkiena.html

To juz własnie gdzieś słyszałam o tym Śródziemiu. Ciekawe to jest.