Zacznę od plusów, bo jest ich mniej. Film ma naprawdę dobre ujęcia, ale
są one dla widza jak cukierek w misce gówna. Dennis Quaid dla mnie
zrobił wszystko, żeby obronić swoją postać, jednak słowa uznania należą
sie przede wszystkim Lou Taylorowi Pucciemu za próbę stworzenia kreacji.
Jest zimny, ale bije od niego mocne światło, trzeba to docenić.
Natomiast Ziyi Zhang w ogóle nie uwierzyłem. Poszła strasznie w formę i
po prostu gadała nieprawdę na ekranie, aż mnie flaki bolały.

Ostatnim plusem jest muzyka Jana A.P. Kaczmarka, która ma swoje momenty,
w których wychodzi na pierwszy plan i naprawdę błyszczy. Szczególnie na
początku filmu. Czasem miałem dreszcze, facet naprawdę mądrze pisze i na
pewno zaopatrzę się w ścieżkę.

Scenariusz jest niedorobiony, płaski i traktuje temat po łebkach, a
szkoda, bo mógłby z tego być naprawdę niezły film. Końcówka jest
obrażaniem widza. Jedynie kilka momentów pod względem operatorskim
popieściło moje oczy, ale o tym już pisałem.

Ja daję bardzo słabe cztery.