Były lekkie dłużyzny, głównie początek, ale raczej miło spędzony seans. Przede wszystkim film
zaplusował u mnie tym co wkurzyło mnie w poprzedniej części - wreszcie jest to coś świeższego,
nie ma kolejnej areny no i ten film to jednak kilka leveli wyżej niż inne ekranizacje powieści dla
nastolatek typu Niezgodna czy jakieś Dary Anioła. THG w tym wypadku wypadają dużo bardziej
neutralnie. Całkiem spoko klimat, rozwalone Dystrykty mogą robić wrażenie
(chociaż nawiązanie Popielckiego do Pianisty to trochę beka), scen akcji
raczej nie ma, ale jest sporo emocji, niezła muzyka, Jennifer też daje radę, ładnie zaśpiewała
(chociaż niekiedy jej skrzeczenie wkurza).

Jesli miałbym znaleźć największy minus tego filmu to to, że zdecydowano sie go podzielić na dwie
części. Lepiej było zrobić jeden film trwający 2h30min z fajną rozwałką na końcu, która tak czy srak
sie zapowiada. No, ale wiadomo - teraz Kosogłos zarobi dwa razy więcej, hajsy muszą się
zgadzać. Nie mniej jednak część pierwsza to cisza przed burzą, w drugiej odsłonie będzie się
działo i do kina również zawitam.

7/10