Zarzuca się Amerykanom, że z braku pomysłów poszli na łatwiznę i sięgnęli po sprawdzony azjatycki przepis na sukces z Hongkongu w postaci ?Infernal Affairs?. Dookoła słychać głosy krytykujących owo przedsięwzięcie domorosłych znawców kina (bez obrazy), którzy zrobią wszystko aby pokazać filmowców z za oceanu w jak najgorszym świetle.

I wszystkie te zarzuty byłyby usprawiedliwione gdyby ów remake okazał się kompletną klapą, jednak obraz Scorsese jest filmem co najmniej dobrym. ?The Departed? posiada bowiem wszystkie cechy dobrego "filmu o policjantach i złodziejach", oraz pewną dozę humoru którego zabrakło w azjatyckim pierwowzorze. Film co prawda różni się od poprzednich dokonań Martina Scorsese, nie jest już tak wysmakowany jak jego poprzednie obrazy, jednak widać tutaj, że reżyser doskonale bawi się konwencjami kina gangsterskiego i co najważniejsze robi to bardzo sprawnie. Samo zakończenie filmu doskonale pasuje do przyjętej koncepcji.

W moim przekonaniu również aktorzy zza oceanu okazali się lepsi od swoich azjatyckich kolegów, trudno bowiem w ?Infernal Affairs? znaleźć kogoś kto chociaż dorównałby swoją grą geniuszowi Jacka Nicholson?a, a również DiCaprio nie pozostaje w tyle. Jeżeli chodzi natomiast o muzykę to muszę przyznać, że przewijający się przez cały film utwór ?I?m Shipping Up to Boston? punkowej grupy Dropkick Murphys świetnie wpasowuje się w klimat ?The Departed?.

Obraz Scorsese jest lżejszy od filmu Wai Keung Lau i Siu Fai Mak. Nie posiada tego przytłaczającego klimatu co jego azjatycki poprzednik, jednak wychodzi mu to na dobre. The Departed to sprawny kryminał spod ręki mistrza, który ogląda się bardzo przyjemnie, choć paradoksalnie Oskarowy on nie jest. Miejmy nadzieję, że reżyser wróci swoim kolejnym obrazem do kina do którego nas przyzwyczaił, oby tylko bez Leonardo DiCaprio w roli głównej.