Również jestem pozytywnie zaskoczony. Książek nie czytałem (raczej nie zamierzam), ale seanse z sagą "Zmierzch" były okropne. Jakąkolwiek chemię między bohaterami zacząłem tam dostrzegać dopiero w ostatniej części. Wszyscy grali tam tak teatralnie, rozmowy były takie mdłe, wątki romantyczne tak schematyczne i nudne, postacie płytkie i jednowymiarowe, a efekty specjalne tak sztuczne, że aż z niedowierzaniem oglądałem kolejne sceny będąc ciekawym co jeszcze twórcy nam pokażą (tak na zasadzie oglądania filmów tak złych, że aż zabawnych - im bzdurniejsza fabuła, albo im efektowniej twórcy zepsują daną scenę, tym lepiej).

"Intruz" jest z dwie klasy lepszy od sagi "Zmierzch". Ciekawa wariacja pomysłu z "Inwazji porywaczy ciał" z przekonująco wysuniętym na pierwszy plan wątkiem uczuciowym oraz kwestią zaufania wobec tytułowej bohaterki. Stylowa, nieźle zagrana, dobrze zrealizowana. Pomimo Niccola za kamerą ("Intruz" nie dorównuje "Gattace", "S1mone", czy "Panowi życia i śmierci", ale już "Wyścig z czasem" zjada na śniadanie) oraz Saoirse Ronan i Diane Kruger w obsadzie nie spodziewałem się tak dobrego filmu.

Co do efektów w sadze "Zmierzch"-wybitnie rozbawiły mnie "domalowane" mięśnie brzucha Roberta Pattinsona w trzeciej części.

Z racji płci i wieku jestem antyfanem serii Twilight (oglądałem tylko połówkę ostatniego filmu, a resztę fabuły znam z recenzji). Na ten film natrafiłem całkiem przypadkiem przeglądając C+ i oglądałem tylko od połowy, nie wiedziałem więc że to adaptacja tej babki od teen girls drama i ich matek - więc nie byłem z góry sceptyczny, a koncept spodobał mi się, bo przypominał mi "Oni żyją". Stare dobrze znane plenery jak z westernów (lub bardziej niedawno jak z Johna Cartera). Film byłby znośny, gdyby nie ten infantylny romans dwóch 'nastolatek' w ciele jednej z dwoma dżolami - czyli jeszcze gorzej niż trójkąt z igrzysk śmierci. Do tego przekonują nas, że pozaziemski byt, który skolonizował Ziemię ma inteligencję16-latki. Dodatkowo rozwiązanie jak należy uwalniać ciała nosicieli zbyt popkornowy, tu bym odwołał się do np. jak z podobnym problem poradzili sobie w Daybreakers. I chociaż film wygląda jak papka dla mało wymagających umysłów nastolatek to i tak w porównaniu z idiotycznymi polskimi filmami z ostatnich lat miałem pozytywne wrażenia.