film w moim odczuciu jest beznadziejny. sytuację ratuje odrobinę muzyka, ale przy niektórych
scenach (zwłaszcza śmierci jakiś bohaterów, czy scen miłosnych) wybuchałam śmiechem, czym
zwracałam na siebie uwagę w sali kinowej.
nawet mój kolega nie mógł wytrzymać, oboje rozważaliśmy szybsze wyjście z sali, ale dawałam
jeszcze jakąś szansę tej produkcji.
powinnam się już przyzwyczaić, że ekranizacje dobrych książek z reguły są płytkie, beznadziejne, a
historie są maksymalnie spłaszczane, przez co odbiera się im wspaniały klimat, który panuje w
książce.
ave amerykańskie produkcje, pocałujcie się w tyłek.