Książka odrzucała i wywoływała torsje.
To co w książce budziło grozę i niedowierzanie, w filmie przynajmniej bawi, chodzi jak się domyślasz o wypowiedzi "bohaterów" owego "dzieła".
Niestety miałem tą wątpliwą przyjemność poznać i książkę i film (i tylko scenarzysty mi żal, bo napisał scenariusze do doskonałych filmów, a zabierając się za tego gniota jaką jest ta książka, klasycznie strzelił sobie w stopę).

Nie sądzę, że jest to dzieło wszech czasów, na pewno są lepsze książki (swoją drogę chętnie przeczytałabym kilka poleconych przez Ciebie), choć jak na nasze światowe standardy nie sądzę, by można było nazwać ją dnem. We mnie wzbudziła przemyślenia i odczucia, niewątpliwie wciągnęła, czego byle jaki gniot by nie zrobił. To chyba preferencje osobiste i empatia. Dialogi mogły zniechęcać prostotą, a zakończenie było dość przewidywalne, racja, jednak wciąż uważam, że jest dobra, warto poświęcić jej czas i wciąż polecam tym, którzy zastanawiają się czy czytać. Tobie nie przypadła do gustu, a nuż ktoś wyciągnie z niej więcej;)

Nie wiem co czytujesz.
Ale uwierz, Meyer jest marną pisarką, bardzo marną.

Nie musisz, to Ciebie pytałam.
Z wyobraźnią.