Książkę przeczytałam kilka lat temu i kilka razy - jak tylko została wydana. Poza początkiem, który może zniechęcić, byłam nią zachwycona. Dlaczego o książce? Bo nie sposób oceniać filmu adaptowanego w oparciu o pierwowzór.
A teraz film... chociaż bardzo mi z tego powodu przykro... kiepski. Kiepski przez duże K.
1 - wiele wątków pominiętych. Cały proces przyzwyczajania się mieszkańców jaskini do Wandy skrócono do jednej sceny przy stole. Szkoda. Jej pierwsze dni w jaskini gdy chowała się w DZIURZE do której ledwo mieściła się jedna osoba - skrócone do 3 minut. Szkoda. Zanim w ogóle ktoś chciał z nia rozmawiać tygodniami siedziała sama... a tutaj? Jedno spojrzenie Iana i wielka miłość - przecież to NIE była miłośc od pierwszego wejrzenia! A i Wanda długo się opierała temu uczuciu...
2- dialogi Wandy i Mel - dlaczego tak mało? Jak juz ktoś napisał to praktycznie go nie było.. Po czymś takim odbiorca nie wie czemu dziewczyny się ze sobą zaprzyjaźniły - a to jest chyba najważniejszy element całej książki
3 - Łowczyni po wyjęciu duszy - co to ma być? Ona była złą osobą jako człowiek nawet po wyjęciu duszy, a tu okazuje się przemiłą kobietą,,,, Za to wielki szacunek dla aktorki - rola Łowczyni idealna.
5 - pominęli w ogóle Planety a szkoda. Dobrze że chociaż pokazali wyjmowanie Dusz i to wyszło bardzo dobrze.

Oglądają film zastanawiałam się jak mało pomysłowy był scenarzysta a może reżyser? Film jest zlepkiem pojedynczych scen, często od siebie oderwanych. Odniosłam wrażenie, ze starano się po prostu w te 2 godziny wpakować najważniejsze sceny bez składu i ładu.

A miało być tak pięknie.