Hmm... film oglądałam jakiś czas temu, ale pamiętam, że końcówka była dla mnie psychologiczną masakrą... popłakałam się chyba nawet.

Szczerze mówiąc gdyby Adam założył moherek i zaczął śpiewać z chórkiem upośledzonych dzieci to by jak najbardziej pasowało! O to chodziło, taki monstrualny paradoks na koniec filmu jest jak wisienka na torcie. Ten człowiek ma zrąbane życie, a jednak jest cholernie zadowolony - i to jest straszne, bo mimo to współczuje się mu... Co by nie mówić, mnie film zmusił do refleksji

Taaa... film od razu jest lepszy, ambitniejszy i bardziej wysmakowany jak się źle kończy?
Takie wypowiedzi lekko smakują zgorzkniałością ;)

Lekkie nieporozumienie - mi nie chodzi o to, zeby skonczyl sie zle, ale żeby w mniej cukierkowy sposób to zostało przekazane.

A i jeszcze - niespecjalnie lubię, jak w filmie reżyser nie daje nam choć promyczka mętnej nadziei (choć i takie mam w ulubionych).

zgadzam się z tobą w 100% - bardzo dobry film, świetna postać księdza (który przetrwałby nawet bombę atomową) i mnóstwo smaczków jak np. spadający portret hitlera, ale pomysł na przesłodzony hepi ending wg mnie zupełnie nietrafiony