Od wczoraj oglądam ten film po raz drugi, tak niewiarygodnie oderwać wzrok od tej smutnej a jednak tak energicznie nagranej historii. Bo ja tu widzę postać tragiczną. Widzę tu obalenie mitu amerykańskiego snu. Zrównanie z ziemią powtarzanego i u nas hasła, że talent i ciężka praca gwarantuje sukces. Otóż nie, tylko nielicznym się udaje, a najlepiej mieć jeszcze znajomości, pieniądze lub przynajmniej trochę szczęścia (np. zdrowe, wspierające otoczenie). Tonya była osobą, która wyprzedziła swoje czasy, oryginalność, przełamywanie schematów sprawdziłoby się teraz, ale nie wtedy. Smutna historia jakich pewnie wiele, wszak tylko nieliczni dochodzą na szczyt pomimo ciężkiej pracy i poświęcenia. Nie umiała się wyrwać z toksycznego środowiska.

Wartość artystyczna filmu dla mnie bogata, wartkość akcji, narracja, wykreowane role, że zwyczajnie chce się patrzeć na aktorów. Dla mnie mogłoby być więcej scen z samej jazdy figurowej. Rewelacja.