Jia Zhang-ke i Walter Salles mają podobne podejście do kina. W 1998 roku obaj pokazali światu filmy, które uczyniły z nich głównych przedstawicieli kina autorskiego. "Kieszonkowiec" i "Dworzec nadziei" były filmowane w prawdziwych lokalizacjach i oba przedstawiają ludzi próbujących przeżyć w brutalnej codzienności w czasach wielkich zmian. "Chciałem w tym filmie pokazać ich godność" – mówi Jia Zhang-ke na początku filmu Waltera Sallesa. Salles towarzyszy chińskiemu reżyserowi w jego powrocie do miejsc, w których dorastał i w których kręcił swoje pierwsze filmy. Zaczyna się podwójna podróż w czasie. Gdy Jia spaceruje po ulicach Pjongjangu z kolegą aktorem, oboje konstatują, że zniknęły wszystkie bary karaoke z ich młodości. Z kolei podróżujący teatr z filmu "Platforma" stracił dach. Film dokumentalny Sallesa pokazuje radykalne zmiany, jakie zaszły w Kraju Środka, w miejscach, w których swoje filmy kręcił jeden z najwybitniejszych reżyserów naszych czasów.