Niestety do mnie ten film nie trafił. Jasne -jest świetnie zagrany (zwłaszcza przez Page i Cerę) i chwilami zabawny, ale w gruncie rzeczy to banalna historyjka o tym, że jak się jest bogatym to się jest bez dzieci nieszczęśliwym (pieniądze szczęścia nie dają), że miłość jest najważniejsza, a aborcja to przeżytek (a więc nie jest to film ani trochę liberalny -jeśli już: to postliberalny, czy raczej neokonserwatywny -bo o aborcję nie trzeba już walczyć -po prostu jest zbędna). Chwilami zresztą zwyczajnie wieje nudą, kiedy całość uderza w ciut dramatyczniejsze tony. Reitman jest być może obiecującym reżyserem, ale na razie: reżyserem aktorów (w "Dziękujemy za palenie", znacznie bardziej przewrotnym filmie, choć też nie do końca udanym, znakomicie poprowadził Eckharta, teraz Page), a nie sytuacji, czy emocji -wiele scenek zabawnych nie wybrzmiewa, jak trzeba, a dramatyczne nie są ani trochę dramatyczne -są nudne i pozostawiają obojętnym (przynajmniej mnie). Stąd tylko 6/10.