Ciekawa w tym filmie jest postać Marcelli- córki Delii i Ivano. Szczerze mówiąc mojej sympatii nie wzbudziła. Powód? To w jaki pogardliwy sposób odnosi się do matki, z powodu bycia ofiarą przemocy domowej ze strony męża. Marcella widzi jak ojciec traktuje jej matkę i brzydzi się nim- ale niestety to obrzydzenie przenosi również na matkę. Mówi jej " Dlaczego nie odejdziesz, nic nie robisz, ojciec traktuje Cię jak szmatę chodzi na dziwki a ty jeszcze go perfumujesz"-ale to jest ton pełen oskarżenia a nie sympatii czy współczucia. Mówiła, ze ona ucieknie z domu, wyjdzie za mąż i nie podzieli losu matki. Taka krytykantka się znalazła, a potem co? Widzieliśmy wyraźnie, że to jak traktował Marcellę jej narzeczony Giulio zwiastowało dla niej dokładnie to samo, co w swoim małżeństwie przeżywała Delia. A Marcella? Znosiła to, nie sprzeciwiła się narzeczonemu i jeszcze rozpaczała gdy małżeństwo nie doszło do skutku. Matkę krytykowała za bierność, a sama nie chciała widzieć znaków ostrzegawczych w swoim własnym związku. Hipokryzja straszna.