Kocham pełnometrażowy film z 95 roku, oraz jego sequel i serial. Anime posiadało niesamowitą
oprawę wizualną, dlatego kiedy dowiedziałem się o istnieniu odświeżonej wersji byłem
podekcytowany. Zadanie wydaje się banalne, wystarczy poprawić rozdzielczoć, wyczyścić obraz i
nasycić kolory. Twórcy poszli jednak krok dalej- postanowili wymienić paletę barw, dodać nowe
efekty cyfrowe, oraz niektóre sceny wymienić animacją cyfrową. Jak wyszło? Nierówno. Pomysł z
paletą barw podobał mi się- film wygląda inaczej, posiada inny urok. Jest mniej surowo, a bardziej
ciepły, pomarańczowo-złoto-czarny, coś podobnego do ostatniego Deus Ex. Dobrym pomysłem było
dodanie pewnych cyfrowych "uzupełniaczy", dzięki czemu GitS wygląda jeszcze bardziej świeżo. Nie
są jakieś nachalne, nie rażą w oczy, tylko wypełniają obraz. Słusznie również wymieniono plenery,
oraz ekrany komputerów, tym razem świat przyszłości wizualnie jest bardziej zbliżony do tych z
współczesnych filmów sf. Fatalnym z kolei pomysłem było wymienienie kilka świetnych scen
animacją cyfrową. Nie ma najmniejszego wytłumaczenia na taką zmianę. Film gwałtownie
przeskakuje z pięknej kreski do kiczowatego CGI. Postacie wyglądają fatalnie, gorzej niż w
czołóweczce serialu Stand Alone Complex z 2002 roku. Przez taką głupotę film zamiast łądniejszy
stał się brzydszy. Na szczęście są to tylko pojedyńcze i dosyć krótkie sceny, ale niesmak pozostaje.

Ghost in the Shell 2.0 jest zaledwie małą gratką dla fanów oryginału. To nadal ten sam świetny film
co z 95, tylko z kosmetycznymi zmianami. Część na lepsze, i część na dużo gorsze. Niezaznojomym
widzom dużo bardziej polecam oryginał, który wizualnie jest nadal piękny i przy tym konsekwentny.
Ta wersja była by świetną alternatywą, gdyby nie te nieszczęsne sceny w animacji cyfrowej. Małe rozczarowanie.