To, że pokazali słabość Zośki nie jest niczym złym. W książce Kamińskiego zostali pokazani jako idealni bohaterowie, tacy też byli, ale byli ludźmi, młodzieżą, która stanęła na przeciwko wojny. Oni też się bali. Podobało mi się pokazanie zalamania Zośki, zastanawialam się długo, że przecież on prawie pół roku żył już bez Rudego i Alka, jak ciężko musiało mu być. Kto w takiej sytuacji nie myślalby o śmierci? Chyba tylko ktoś, kogo ni obchodzą przyjaciele i nie ma z nimi tak głębokich relacji jak Zośka z Rudym.

Tak, autor oczywiście ma prawo do własnej interpretacji. Może faktycznie pokazanie słabości w tej scenie o samobójstwie miałoby sens. W moim odczuciu jednak, w komplecie ze sceną w której Zośka ginie tak na boku z książkowego bohatera uleciało trochę charakteru. Był niewątpliwie bohaterem, film oczywiście też opowiada o tym w jakiś sposób. Ale czy jeśli całość skończyłaby się jak w ksiażce, gdzie Zośka ginie odważnie, w ataku, czy film by się gorzej "sprzedał"? Nie wiem co było motywem zmienienia tego faktu. Po obejrzeniu filmu byłam zawiedziona takim obrazem Zośki. Piszesz, że książka pokazuje ideały. W takim razie, jeśli w bohaterach przedstawionych w filmie jest więcej prawdy, czemu nie przyjęto jednej metody wyciągania prawdy na ekran? Film może zbierałby mniej negatywnych opinii, gdyby nie nazywał się "Kamienie na szaniec". Nie jest ekranizacją książki, a tylko historią opartą na bardzo uogólnionej fabule książki, luźną interpretacją jej wątków. Z tąd te kontrowersje, bo ludzie oczekiwali wiernej adaptacji.

Tak oczekiwali, ale nie o to chodziło. W książce jest opisane, że Zośka ginie od postrzalu, nie pisze, że zginął z uśmiechem na ustach, więc ostatnia scena, jego niepewność, kiedy nie strzela to wszystko ma na celu pokazać, że on cierpiał i nie bał się śmierci, a raczej jej chciał. Oto cytat z książki:"Istotą każdego cierpienia jest to, że pożąda śmierci jak łaskawej i dobrej wybawicielki”. Zośka chciał w filmie popełnić samobójstwo i nie dziwie się, ani mnie to nie razi. Bardzo podoba mi się postać Zośki, bo pokazała dużo z odwagi jak i słabości, bo tacy są ludzie. Mnie jak najbardziej pasuje takie zakończenie, to na nim w momencie gdy upada i opiera się o drzewo, zaczyna lecieć 4:30 Dawida Podsiadły i zaczynają mi leciec łzy. To chyba wszystko mówi.

Tak, piękny cytat, ale w książce odnosił się do cierpienia Rudego, choć faktycznie, można go interpretować szeroko. Nie twierdzę przecież, że Zośka nie cierpiał. Długo cierpiał, ale wyzbierał się z tego. "To i tamto drzewo pada pod siekierą, a tymczasem cały las rośnie i pnie sięku górze." Nie poddał się. Mówił też: "Jestem takim,(...) „do szpiku kości” żołnierzem, że nie mógłbym po wojnie żyć bez walki. Dlatego prawdopodobnie nie zostanę w wojsku. Będę w walce. (...) Bo w tamtych, przyszłych czasach powstaną nowe fronty: społeczny, gospodarczy, kulturalny, polityczny. Ja właśnie szykuję się już teraz na jeden z tych przyszłych frontów." Nie bał się śmierci, ale zdecydowanie jej nie chciał. Chciał budować lepszą przyszłość powojenną. Żeby ludziom żyło się lepiej. Był niesamowicie silny.
I nie napisałam, że wolałabym, gdyby zginął z uśmiechem na ustach. Wolałabym gdyby zginął tak, jak w książce. "Furtka! Zośka kopie nogą drzwi, skacze na próg, czując za sobątupot dziesiątka stóp towarzyszy broni. Strzał z okna! Wali coś w pierś! Zapiera oddech...". Takie zakończenie też wycisnęłoby łzy.

Piszesz, że nie o to chodziło, by tworzyć wierną adaptację książki. To po co te mylące plakaty i zwiastuny?

Ile ludzi, tyle opinii. Film oczywiście może się podobać. Ocena ogólna filmwebowiczów mówi sama za siebie. Ja wyraziłam tylko swoją opinie i odczucia. Gdybym nie czytała tej lektury, moja ocena pewnie wyglądałaby inaczej. Mamy różny stosunek to książki więc też różne oczekiwania co do filmu. Stąd różne opinie.

To tylko Twoja subiektywna opinia.

Tak to twoja opinia, każdy lubi inny rodzaj i tobie podobało by się inne zachowanie i realizacja. Mi się podoba to zakończenie co jest, bo ukazuje dużo cierpienia, takie jakby podsumowanie ich bólu, świetnie.

Zwiastuny wcale nie mylą, pokazują kadry z filmu i dokładnie tę samą historię, tyle co można pokazać w dwie minuty. Plakaty też pokazują głównych bohaterów, a że Alka nie było zbyt wiele w filmie to prawda, ale ma być oddzielny film o nim, bo 4 godzin by nie starczyło by zarysować postacie wszystkich istotnych bohaterów Kamieni.

Gliński pokazał bardzo autentycznych młodych ludzi, którzy walczyli i umarli za ojczyznę, ale byli przy tym bardzo ludzcy, mieli swoje obawy i rozterki, a przede wszystkim E M O C J E. To ich odróżnia od pomnikowych bohaterów z książki, to powoduje że możemy się z nimi bardziej utożsamić, bardziej zrozumieć - bo są bliżsi nam. I pod tym względem reżyser świetnie się spisał, bo film budzi wiele refleksji i przemyśleń, które zakiełkują zwłaszcza w młodych ludziach, to głównie dla nich Gliński zdecydował się uwspółcześnić opowieść o bohaterskich harcerzach z Szarych Szeregów. Pozdrawiam

Jedyną E M O C J Ą jaka się u mnie pojawiła podczas oglądania tego filmu była wściekłość na fakt, że moi wzorce i bohaterowie zostali zmienieni nie do poznania. Podaj mi jeden powód dla którego chłopcy wykreowani w filmie są ci bliżsi niż ci autentyczni w książce? Bardzo mnie interesuje dlaczego jest ci bliska fikcja

Podejrzewam, że są bliżsi, ponieważ właśnie taki był zamysł filmu. Miał przybliżyć Rudego, Alka i Zośkę sercom dzisiejszych młodych osób. Powiedzmy sobie szczerze - ilu nastolatkom w obecnych czasach bliższy byłby wizerunek grzecznego harcerza opisanego w książce Kamińskiego niż wizerunek chłopaków takich, jakich pokazano w "Kamieniach..." Glińskiego? I, swoją drogą, sądzę, że "fikcja" to w tym wypadku nieco zbyt mocne słowo, mimo wszystko.

Robiąc film "pod publikę" oczywiście, że nadanie takiego dzisiejszego wizerunku, ma swoje cele. Ale czy to uwspółcześnianie bohaterów przy adaptacji książki wręcz dokumentalnej było konieczne? Film tak ich uwspółcześnił, że jak dla mnie to inni ludzie. Wolę tych niby "posągowych" z książki. Jakoś więcej w nich było prawdy. Zośka napisał swój pamiętnik, Kamiński na tej podstawie napisał "Kamienie...", Gliński na ich podstawie nakręcił film. "Głuchy telefon"... Gdzieś był artykuł, żeby fani filmu chcą nowej książki na podstawie filmu. Może za 20 lat powstanie nowa wersja filmu, oparta na owej książce, ale wtedy też trzeba będzie "uwspółcześnić". Ciekawe ile wtedy pozostanie z Pamiętnika Zośki.

"Gliński pokazał bardzo autentycznych młodych ludzi, którzy walczyli i umarli za ojczyznę, ale byli przy tym bardzo ludzcy, mieli swoje obawy i rozterki, a przede wszystkim E M O C JE."

Piszesz tak, jakby co najmniej w książce nie mieli obaw i rozterek? Przecież Alek je miał i jest to w bardzo wymowny sposób opisane. To, że w filmie nie ma Alka to już inna sprawa i zasługa reżysera. Nie rozumiem w jakim sensie Ci z filmu są bardziej autentyczni? Bo mają dziewczyny, które w książce nie zostały szerzej przedstawione, poza Basią? No i jeśli ktoś z uwagę wczyta się w książkę dostrzeże wiele fragmentów, które pokazują, że choćby akcje przeprowadzane w ramach Małego Sabotażu były dla nich okazją nie tylko wielką sprawą, ale też np. okazją do rywalizacji (np. Alek-Rudy-ucieczka z łapanki), co chyba świadczy o tym, że byli normalnymi młodymi chłopakami, jak wszyscy?

Z przykrością stwierdzam, że większość osób tutaj nie przeczytała książki, lecz tylko omówiła ją krótko w gimnazjum. Jestem zagożałą fanką kina, lecz uważam, że zrobienie filmu pod tytułem "Kamienie na szaniec" wymaga scenariusza napisaniego przez fana książki. A więcej myślę, że ta historia powinna zostać na stronach powieści