... przypuszczam że to przez frustrację spowodowaną pierwszą godziną filmu.
Musze przyznać że końcówka jest bardzo mocna choć po obejrzeniu podobnych filmów nie powala całkowicie z nóg.
Co do pierwszej części. Wow. Na przemian śmiałem się i wrzeszczałem z wściekłości na bohaterów. Muzyka jest koszmarna. Za każdym razem kiedy na ekranie widać piękną panią słychać kiczowatą muzykę rodem z filmów Stevena Seagala z lat 80tych. Gwoździe dla moich uszu. Po tych torturach ala-bolliwoodzkie miłosne rytmy brzmią całkiem przystępnie.
Co do magicznej przemiany. Średnio w nią uwierzyłem. Związek miedzy bohaterami był jeszcze sensowny ponieważ widzieliśmy jak do niego dochodzi, jak się rozwija, ale przemiana spada na widza nie wiadomo skąd. Po dwóch (DWÓCH) rozmowach telefonicznych, Karthikowi zmienia się osobowość (a to przecież cały czas ten sam łazęgowały Karthik). Trochę więcej czasu powinno być poświęcone tej przemianie bo ja jej nie kupiłem.
Właściwie to chyba to mnie właśnie w filmie zirytowało. Ludzie nie zachowują się jak ludzie. Ich zachowania są nierealne, nawet w świecie filmu.