Prawie trzy godziny trwania, a oglądało się jednym tchem. Świetny film.

Szczególną uwagę zwróciłem na to, że film dobrze pokazuje pewną prawdę w życiu. Ludzie nie zmieniają się lepsze(przynajmniej większość) nierozwiązane sprawy ciągną się latami i dalej pozostają nierozwiązane. Mamy główne postacie Sama, Ginger i Santoro i wszystkich do zguby ciągnie ich własny charakter, problemy z samym sobą. Mijają lata oni są tacy sami, albo pogłębiają swoje własne problemy. Sam jest człowiekiem balansującym na granicy prawa, nie jest jakimś wielkim zwyrodnialcem, jego życiem jest nieuczciwe zarabianie wielkich pieniędzy i jest w tym genialny. Dobrze to pokazują sceny kiedy im gorzej w jego związku o tym bardziej nieustannie przelicza wszystko na pieniądze, taki był taki pozostał. Ginger krętaczka, oszustka, kochająca pieniądze, dodatkowo niezrównoważona psychicznie im dalej tym gorzej sama na własne życzenie stacza się na dno. I Santoro bezwzględny gangster bez żadnych skrupułów, mógłby pewnie daleko zajść w świecie przestępczym, ale z czasem staje się coraz gorszy, bardziej niezrównoważony nie liczy się z nikim, ma nieposkromione ambicje, sam siebie niszczy.

Właśnie te relacje Sam- Ginger od początku ten związek jest chory, on ją kocha, jednak najważniejsze są dla niego pieniądze i interesy, dla niej tylko pieniądze. Przyjaźń Sama z Santoro, niewyjaśnione stosunki od samego początku, niby przyjaciele ale różni jak woda i ogień, oboje siebie potrzebują nawzajem w interesach, ale zupełnie nie mogą się porozumieć. I taki wątek poboczny w tym temacie chory układ Ginger z jej dawnym kochankiem także ciągnie się przez cały film. Wszystkie te niewyjaśnione problemy między postaciami i ich własne osobowości, trwają latami i prowadzą ich do tragedii, sprawy same się nie rozwiązują, a oni zmieniają się..ale tylko na gorsze