a czy mogłabyś rozwinąć myśl o tym, co cię dogłębnie w tym filmie poruszyło? ja również miałam okazję wczoraj go obejrzeć i przyznam szczerze, że trudno mi dostrzec w nim tę głębię, której istnienia jestem w pełni świadoma (inaczej nie miałby tutaj tak wielu zwolenników). może twoja refleksja mnie natchnie i sama zobaczę w nim niezwykłość. :)
myślę o nim od wczorajszego seansu i nie daje mi spokoju.

melancholia_9 - To takie imponderabilia :) Tak jak pisałam wcześniej, tego nie da się wytłumaczyć. Na widok płaczącego dziecka jedna osoba się rozczuli, druga zirytuje... Obejrzałam wiele klasyków, ocenianych bardzo wysoko, a ja ich tak nie odebrałam, może dlatego, że oczekiwałam nie wiadomo czego... Wiem, że film musi mnie zaskoczyć i najlepiej nie nastawiać się, niczego nie oczekiwać, bo wtedy łatwo się zawieźć...

Tego filmu nie znałam, a jego w pewnym sensie prostota i zarazem dogłębna prawda czynią go właśnie tak poruszającym...

Już nie przejmuję się tym, że "nie czuję" "wielkich" filmów, które cieszą się szerokim uznaniem... to albo nie moje filmy, albo jeszcze nie nasz czas ;)

dziękuję za Twoją opinię :) tak, jak Ty podchodzisz do klasyków, wielkich filmów, tak jak podeszłam do tego dzieła. nie muszę go 'czuć', może po prostu nie moja wrażliwość. mimo to, wywołał u mnie emocje, sprawił, że się nad nim zatrzymałam. cieszę się, że miałam okazję go zobaczyć, na nowe doświadczenia zawsze warto być otwartym.
Pozdrawiam :)

Autorem plakatu, (bardzo dobrego zresztą) jest Zygmunt Bobrowski.

Dziękuję! :) Jestem fanką polskiej szkoły plakatu, głównie Wałkuskiego, przyznam, że o Bobrowskim nigdy nie słyszałam. Francuski plakat widzę, że też jest świetny.

Oldschoolowy? To jest oldschoolowy film?