Oglądając film stwierdziłam, że nie lubię Ki, bo trudno ją lubić. Stwierdzam też, że po cichu trzymam za nią kciuki, żeby jej się udało, że przecież nie można całe życie być tak nieogarniętym człowiekiem. Ki jest szalona, niezorganizowana, żyje trwającą chwilą, nie patrzy w przyszłość, nie radzi sobie z codzienną rzeczywistością, ALE nie ma też wsparcia, pomocy, jakiejś przystani, czy odskoczni. Ktoś daje jej palec, ona bierze rękę, a nawet obie...
Nie da się też ukryć, że łatwo przychodzi jej proszenie o pomoc, a nawet żądanie jej :)
Nie lubię Ki, ale przez cały seans wierzę, że jakoś się ogarnie i pozbiera, że to wszystko się jakoś rozplącze...
Zakończenie początkowo mnie rozczarowało, ale potem pomyślałam sobie, że może ta cisza, szarość, samotność będą dla Ki najlepszym rozwiązaniem? :)
Roma - genialna, jak napisałam w temacie - gdyby w Polsce rozdawano Oscary, miałaby go już na swoim koncie :)