Czy Wy także zauważyliście to, że Karem była smutna przez cały film. Mówiła, że kocha Maćka, ale tak naprawdę to było uzależnienie od tego snu, jej wyobrażenia, jej pragnień. Film bardzo mi się podobał, bo był zmysłowy i pięknie pokazywał trudną część kobiecej psychiki. Sama znam wiele kobiet, które żyją jakby swoją fantazją bo rzeczywistość jest zbyt szara i nudna. Nie wiem jakby się zachowały gdyby wyśniony mężczyzna stał się realny. Na początku czułam politowanie do Karen, ale póżniej rozumiałam ją - bo zatraciła się między tym co realne i wyśnione a prawdą. Ona kochała swój sen, a nie Maćka, bo była kompletnie głucha i ślepa na to co się dzieje w rzeczywistości. POdobała mi się Sonja Rychter jako Karen, jej smutek i mętny wzrok trafił do mnie i poczułam, że ona naprawdę nią jest. Nie będę się wypowiadała długo na temat Marcina Dorocińskiego, bo chyba każda kobieta , która zobaczy ten film będzie wiedziała co można napisać. Według mnie to świetny aktor.